Οι αστρονόμοι επέλεξαν αρχικά τον γαλαξία αυτό για να επικυρώσουν
αποδεκτά μοντέλα για ενεργούς γαλαξίες χαμηλότερης φωτεινότητας
- εκείνους με μαύρες τρύπες που βρίσκονται σε μια πενιχρή "διατροφή" από
ύλη. Τα μοντέλα προβλέπουν ότι σχηματίζεται ένας δίσκος προσαύξησης
όταν μεγάλες ποσότητες αερίου παγιδεύονται από την ισχυρή βαρυτική έλξη
μιας μαύρης τρύπας. Αυτή η παγιδευμένη ύλη εκπέμπει πολύ φως,
δημιουργώντας ένα λαμπρό "φάρο" ο οποίος ονομάζεται Κβάζαρ, στην
περίπτωση των πιο καλά τροφοδοτούμενων μελανών οπών. Μόλις ο δίσκος
αυτός έλξει λιγότερη ύλη, αρχίζει να καταρρέει, γίνεται πιο αμυδρός, και
αλλάζει δομή.
"Ο τύπος του δίσκου που βλέπουμε είναι ένα κλιμακούμενο Κβάζαρ το
οποίο δεν περίμενε κανείς να υπάρχει", δήλωσε ο Bianchi. "Είναι ο ίδιος
τύπος δίσκου τον οποίο βλέπουμε σε αντικείμενα τα οποία είναι 1.000 ή
ακόμα και 100.000 φορές πιο φωτεινά. Οι προβλέψεις των σημερινών
μοντέλων για τη δυναμική του αερίου σε πολύ αδύναμους ενεργούς
γαλαξίες προφανώς απέτυχαν".
Ο δίσκος βρίσκεται τόσο βαθιά μέσα στο έντονο βαρυτικό πεδίο της μαύρης
τρύπας, που το φως από το δίσκο αερίου τροποποιείται, σύμφωνα με τις
θεωρίες σχετικότητας του Αϊνστάιν, δίνοντας στους αστρονόμους μια
μοναδική άποψη στις δυναμικές διεργασίες οι οποίες λαμβάνουν χώρα κοντά
σε μια μαύρη τρύπα.
Το ΔΤ Hubble χρονομέτρησε την ύλη η οποία περιστρέφεται γύρω από τη
μαύρη τρύπα καθώς κινείται με περισσότερο από το 10% της ταχύτητας του
φωτός. Σε αυτές τις ακραίες ταχύτητες, το αέριο φαίνεται φωτεινότερο καθώς
ταξιδεύει προς τη Γη από τη μία πλευρά, και από την άλλη πλευρά γίνεται
αμυδρότερο καθώς απομακρύνεται - φαινομενικά πάντα-, από τον πλανήτη
μας (ένα φαινόμενο το οποίο ονομάζεται σχετικιστική ακτινοβολία
αγγλ.relativistic beaming). Οι παρατηρήσεις του ΔΤ Hubble δείχνουν επίσης
ότι το αέριο είναι τόσο παγιωμένο στο βαρυτικό "πηγάδι", που το φως
αγωνίζεται να ξεφύγει, και ως εκ τούτου εμφανίζεται "τεντωμένο" στα
ερυθρά μήκη κύματος. Η μάζα της μαύρης τρύπας είναι περίπου όσο 250
εκατομμύρια Ήλιοι.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το φασματογράφο απεικόνισης του
Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble (Space Telescope Imaging Spectrograph
ή STIS) για να παρατηρήσουν την ύλη η οποία στροβιλίζεται βαθιά μέσα στο
δίσκο. Ο φασματογράφος είναι ένα διαγνωστικό εργαλείο το οποίο
διαχωρίζει το φως από ένα αντικείμενο στα πολλά του μεμονωμένα μήκη
κύματος, για να καθορίσει την ταχύτητα, τη θερμοκρασία και άλλα
χαρακτηριστικά του με πολύ μεγάλη ακρίβεια. Οι αστρονόμοι χρειάζονταν
την υψηλή ανάλυση του STIS για να απομονώσουν το αμυδρό φως από την
περιοχή της μαύρης τρύπας αποκλείοντας έτσι το "μολυσμένο" αστρικό φως.
"Χωρίς το ΔΤ Hubble, δεν θα μπορούσαμε να το δούμε αυτό γιατί η
περιοχή της μαύρης τρύπας έχει χαμηλή φωτεινότητα", δήλωσε ο
https://www.facebook.com/Aratosastronomy/
53