41
Ένα από τα σπουδαιότερα αινίγματα τον 16ο αιώνα αλλά και παλαιότερα, ήταν ο τρόπος
με τον οποίο οι πλανήτες εμφανίζονται να κινούνταν με ανάδρομο τρόπο. Αυτό θα
μπορούσε να εξηγηθεί είτε από το γεωκεντρικό μοντέλο του Πτολεμαίου (αριστερά), είτε
από το ηλιοκεντρικό (δεξιά) του Κοπέρνικου. Ωστόσο, η λήψη των λεπτομερειών με μια
αυθαίρετη ακρίβεια ήταν κάτι που θα απαιτούσε θεωρητικές προόδους στην κατανόηση
μας για τους κανόνες οι οποίοι διέπουν τα παρατηρούμενα φαινόμενα, τα οποία
οδήγησαν στους 3 νόμους του Κέπλερ και τελικά στη θεωρία του Νεύτωνα για
την παγκόσμια βαρύτητα. Εικόνα: ETHAN SIEGEL / BEYOND THE GALAXY
Για πολλές γενεές, δεν υπήρχε ανάγκη να κωδικοποιούμε τίποτα περαιτέρω.
Υπήρχαν μόνο μια χούφτα πλανήτες: ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης,
ο Δίας και ο Κρόνος. Ακόμη και μετά από τον Κοπέρνικο, τον Κέπλερ και
το Γαλιλαίο, οι οποίοι έδειξαν την εγκυρότητα του Ηλιοκεντρισμού, τις
φάσεις της Αφροδίτης και τα φεγγάρια του Δία, δεδομένα τα οποία
χρησίμευαν μόνο για να αποδείξουν ότι η Γη δεν ήταν σημαντικότερη
- τουλάχιστον σε αστρονομικούς όρους - από τους άλλους πλανήτες.
Η επιστήμη της Αστρονομίας συνέχισε να αναπτύσσεται, με μεγαλύτερα, και
πιο προηγμένα τηλεσκόπια, την εφαρμογή της φωτογραφίας, και τελικά την
άνοδο των σύγχρονων συστημάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών,
των CCD και της προσαρμοστικής οπτικής (adaptive optics), αυξάνοντας τις
γνώσεις μας, καθώς και όσα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε. Η ανακάλυψη
του πλανήτη Ουρανού καθιέρωσε τον 7ο πλανήτη. Προσωρινά, ο νάνος
πλανήτης Δήμητρα (Ceres) έγινε ο 8ος, αν και ένας κατακλυσμός μικρών
αντικειμένων μεταξύ των πλανητών Άρη και Δία οδήγησε στη γενική
αναγνώριση ότι τα αντικείμενα αυτά ήταν μια νέα κατηγορία από μόνα τους:
μιλάμε για τους αστεροειδείς. Ο πλανήτης Ποσειδώνας έγινε μόνιμα ο 8ος
πλανήτης, τον οποίο ακολούθησε ο 9ος, δηλαδή ο Πλούτωνας τον 20ο
αιώνα.
https://www.facebook.com/Aratosastronomy/