43
"Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο να δούμε πώς συνδυάστηκαν δεδομένα
σχεδόν 50 ετών πριν, και από την αποστολή LRO, για να αναπτύξουμε
την κατανόησή μας για τη Σελήνη, υποδεικνύοντας ταυτόχρονα στις
μελλοντικές αποστολές που σκοπεύουν να μελετήσουν τις εσωτερικές
διεργασίες της Σελήνης", δήλωσε ο John Keller του κέντρου διαστημικών
πτήσεων Goddard της NASA στο Greenbelt, του Μέριλαντ.
Εφόσον το LRO φωτογραφίζει την σεληνιακή επιφάνεια από το 2009, η
ομάδα θα ήθελε να συγκρίνει εικόνες συγκεκριμένων περιοχών ρηγμάτων
από διαφορετικές χρονικές στιγμές, για να διαπιστώσει εάν υπάρχουν
ενδείξεις πρόσφατης σεισμικής δραστηριότητας στη Σελήνη. Επιπλέον, "Η
δημιουργία ενός νέου δικτύου σεισμομέτρων στην σεληνιακή επιφάνεια
θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για την ανθρώπινη εξερεύνηση της
Σελήνης, τόσο για να μάθουμε περισσότερα για το εσωτερικό του
φυσικού μας δορυφόρου, όσο και για να καθοριστεί πόσο εμφανίζονται
οι επικίνδυνοι σεληνιακοί σεισμοί", δήλωσε ο συν-συγγραφέας Renee
Weber , ένας πλανητικός σεισμολόγος στο κέντρο διαστημικών πτήσεων
Marshall της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα.
Η Σελήνη δεν είναι ο μόνος κόσμος στο Ηλιακό μας σύστημα που
παρουσιάζει κάποια συρρίκνωση με τη πάροδο του χρόνου. Ο πλανήτης
Ερμής έχει τεράστια ρήγματα - με μήκος περίπου πάνω από 1000 χιλιόμετρα
και πάνω από 3 χιλιόμετρα σε ύψος - τα οποία είναι σημαντικά μεγαλύτερα
σε μέγεθος σε σχέση με αυτά της Σελήνης, υποδεικνύοντας ότι ο πλανήτης
Ερμής συρρικνώθηκε πολύ περισσότερο από τη Σελήνη. Δεδομένου ότι οι
βραχώδεις κόσμοι διαστέλλονται όταν θερμαίνονται και συρρικνώνονται
καθώς ψύχονται, τα μεγάλα ρήγματα του πλανήτη Ερμή αποκαλύπτουν ότι
είναι πιθανό να ήταν αρκετά καυτός ώστε να έλιωσε τελείως μετά το
σχηματισμό του. Οι επιστήμονες που προσπαθούν να ανακατασκευάσουν
την προέλευση της Σελήνης αναρωτιούνται εάν το ίδιο συνέβη και με τη
Σελήνη ή εάν αντίθετα ήταν μόνο μερικώς λιωμένη, ίσως με έναν ωκεανό
μάγματος πάνω από ένα αργά θερμαινόμενο βαθύ εσωτερικό. Το σχετικά
μικρό μέγεθος των ρηγμάτων της Σελήνης συμβαδίζει με την θεωρία της
λεπτότερης συστολής η οποία αναμένεται από ένα σενάριο μερικής τήξης.
Η NASA θα στείλει την πρώτη γυναίκα και τον επόμενο άνθρωπο
στη Σελήνη μέχρι το 2024. Αυτοί οι Αμερικανοί αστροναύτες θα πάρουν
ένα σύστημα ανθρώπινης προσσελήνωσης από την πλατφόρμα Lunar
Orbital Platform-Gateway η οποία θα βρίσκεται σε σεληνιακή τροχιά,
και θα προσσεληνωθούν στο Νότιο Πόλο της Σελήνης. Ο οργανισμός θα
δημιουργήσει βιώσιμες αποστολές έως το 2028, και τότε θα
πάρουμε αυτό που μαθαίνουμε στη Σελήνη για να πάμε στον πλανήτη
Άρη...
Η έρευνα αυτή χρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα LRO της NASA, με
πρόσθετη υποστήριξη από το Συμβούλιο Ερευνών Φυσικών Επιστημών και
Μηχανικής του Καναδά (Natural Sciences and Engineering Research Council
https://www.facebook.com/Aratosastronomy/