11
Από την Βασιλική ®
11
Η ΕΛ. ΑΣ. χωρίς σταυρό
ροί. Και βγήκαν ακόμη να’ ποτάξουν την Εκκλησίαν, διότι έχει πολλήν δύναμη και την φοβούνται. Και είπαν λόγια άπρεπα δια
Τυχαία σήμερα καθώς διάβαζα στο διαδίκτυο, έπεσε το μάτι τους παπάδες. Εμείς, με..… σκιάν μας τον Τίμιον Σταυρόν, επολεμήσαμεν ολούθε, σε κάστρα, σε ντερβένια, σε μπογάζια και μου σε ένα άρθρο, που αφορούσε την αλλαγή του σήματος της Ελληνικής Αστυνομίας. Συγκεκριμένα έγραφε ότι σε ταμπούργια. Και αυτός ο Σταυρός μας έσωσε. Μας από το νέο σήμα της ΕΛ. ΑΣ. έχει αφαιρεθεί ο σταυρός και η ελληνική σημαία. Ψάχνοντας και σε άλλες πηγές του διαδικτύου κον. Τόση μικρότητα στον Σταυρό, τον σωτήρα μας! Και βρίζουν
έδωσε την νίκη και έχασε( οδήγησε σε ήττα) τον άπιστον Τούρ- διαπίστωσα ότι πραγματικά αυτό έχει συμβεί εδώ και καιρό. Απίστευτο και όμως αληθινό!!! Αναρωτιέμαι στα πλαίσια ποιας λογίζουν άναντρους και απόλεμους... Εμείς τους παπάδες τους
οι πουλημένοι εις τους ξένους και τους παπάδες μας, τους ζυγικής και κυρίως ποιός είναι ο απώτερος στόχος για κάτι τέτοιο; είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν. Όχι μόνον δια να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά
Μιλάμε όντως για την Ελληνική Αστυνομία ή μήπως για κάποια άλλη... πολυεθνική αστυνομία; Ίσως και αυτό να εντάσσεται στην και αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι, πολεμώντας σαν λογική που το“ Υπουργείο Εθνικής Παιδείας” έγινε απλά“ Παιδείας”. Δε μπορώ ή μάλλον δε θέλω να καταλάβω. Σα να υπάρ- λεοντάρια. Ντροπή Έλληνες!»
χει εκστρατεία απόσυρσης όλων των εθνικών συμβόλων, λες και κάποιος έχει βάλει σκοπό να αφαιρέσει τα ιερά και τα όσια των Ελλήνων. Άραγε θα τα καταφέρουνε ποτέ; Πόσα χρόνια το πολεμούν αυτό; Απ’ ό, τι λέει ο Μακρυγιάννης «.... όλα τα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δε μπορούν, τρώνε από μας και μένει και μαγιά …». Και συνεχίζει: « Και είπαν οι άθρησκοι που εβάλαμεν εις τον σβέρκο μας να μη μανθάνουν τα παιδιά μας Χριστόν και Παναγίαν, διότι θα μας παρεξηγήσουν οι ισχυ-
�
Από τον Βασίλη ®
�
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΜΑΝΩΛΗ …
Για τη σημερινή νεολαία-όπως και για κάθε γενιά άλλωστεακούγονται συχνά κατηγορίες, όπως για παράδειγμα, ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μάζα ανθρώπων που ακολουθούν τις επιταγές της μόδας και του λαϊφστάιλ, που κουνιούνται στους ρυθμούς του Harlem shake και του Τσαλίκη και που ακολουθούν το εύκολο, το πρόχειρο, το ευκαιριακό και αυτό που πρόσκαιρα λάμπει( και που όπως όλοι ξέρουμε δεν είναι χρυσός). Δυστυχώς, η κατάντια της κοινωνίας μας, η ηθική κρίση της εποχής μας, η έλλειψη ουσιαστικής παιδείας οδήγησαν σε αυτό που ονομάζουμε μαζοποίηση του ανθρώπου για το οποίο όμως δεν φταίνε οι νέοι άλλα όσοι προετοιμάσαμε το έδαφος γι’ αυτούς. Πράγματι υπάρχουν νέοι χαμένοι στο διαδίκτυο, δίνοντας το στίγμα τους μεταξύ Facebook και Τwitter. Ψάχνουν για εύκολο χρήμα, για ανέσεις χωρίς κόπο, για ευκαιριακές σχέσεις, για αρπαχτές κάθε τύπου, για συναισθήματα της μιας βραδιάς. Τρώγοντας έτοιμο φαγητό, διασκεδάζοντας σπρωγμένοι με δυνατά μπιτ, με άτεχνα τραγούδια, σε χώρους που το πρόσωπο χάνεται, η προσωπικότητα συνθλίβεται. Χωρίς ιδανικά, χωρίς αξίες, χωρίς πατρίδα, χωρίς πίστη.
Υπάρχει όμως και ο αντίλογος. Πώς θα μπορούσε αλλιώς; Μέσα σ’ αυτή τη μάζα που, όπως προείπα, εμείς οι μεγαλύτεροι δημιουργήσαμε, υπάρχουν νέοι που αντιστέκονται. Που δεν ακολουθούν την πεπατημένη. Που δεν παραμυθιάζονται από πρότυπα
και ινδάλματα της εποχής. Που στρέφουν την πλάτη τους στο φτηνό, το εύκολο και το ανούσιο. Νέοι που σπουδάζουν και προοδεύουν στις επιστήμες, χωρίς να το διατυμπανίζουν και να ζητούν εύσημα. Νέοι που κατακλύζουν συχνά τις εκκλησίες, που μετέχουν στα άγια Μυστήρια και που αθόρυβα προσφέρουν τον εαυτό τους στους άλλους. Νέοι που διαβάζουν, που γράφουν, που παίζουν μουσική, που κατεβαίνουν ειρηνικά στους δρόμους, που βοηθούν εθελοντικά, που συμμετέχουν στα κοινά, που νοιάζονται, που προσφέρουν. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν νέοι-έστω και μειοψηφούντες-( μη φοβού το μικρό ποίμνιο) που θα βοηθούν αυτόν τον κόσμο να πάει μπροστά. Υπάρχει ελπίδα …
Πρόσφατα σε μια συνοικία της Πάτρας κάποιοι μαθητές Λυκείου προσέφεραν τα λεφτά που είχαν συγκεντρώσει για την καθιερωμένη πενθήμερη εκδρομή τους, προκειμένου ένας δεκαπεντάχρονος μαθητής από άλλο σχολείο της πόλης να μεταβεί στο εξωτερικό για μια λεπτή και δύσκολη χειρουργική επέμβαση στο κεφάλι. Η κινητοποίηση πολλών ανθρώπων ήταν πρωτοφανής, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν. Η αυθόρμητη κίνηση όμως των νεαρών μαθητών αξίζει ιδιαίτερη αναφορά. Μια κίνηση αγάπης, προσφοράς και θυσίας σε καιρούς που το“ εγώ” κυριαρχεί και αποξενώνει τους ανθρώπους.
Υ. Γ: Η επέμβαση του 15χρονου Μανώλη ήταν επιτυχής. Ας ευχηθούμε καλή ανάρρωση κι ο Θεός μαζί του. �