3
“Αμάν, πάλι λάθος σχέση έκανα; Τόσο λάθος πια;
Γιατί δεν μπόρεσα από την αρχή να το καταλάβω;”
Α
πλά γιατί από την αρχή βιάστηκες να κρίνεις σαν καλό και ωραίο αυτό που
έβλεπες μπροστά σου... Δηλαδή ταύτισες αυτό που είχες στο μυαλό σου με
αυτό που έβλεπες, ταύτισες το θέλω σου με το πρόσωπο, χωρίς αυτό που
έβλεπες να ήταν αληθινό... Ερωτεύτηκες το “θέλω” σου και όχι το τι πραγματικά
“είναι” ο/η άλλος/η, και τελικά όπως είδες εκ των υστέρων δεν ήταν τόσο καλό
αυτό που ήθελες! Και πέρασε ο καιρός και τώρα πικραίνεσαι!
Αν θέλαμε γενικότερα, φίλοι μου, να βρούμε ποια είναι η αιτία που δεν μπορούμε
να διακρίνουμε καθαρά πολλά πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μας, είναι γιατί
δεν εμβαθύνουμε σε αυτά, αλλά αμέσως μόνο από την πρώτη εξωτερική τους όψη
ή εμφάνιση δείχνουμε την συμπάθεια (αγάπη) ή αντιπάθειά (μίσος) μας σε
αυτά, μας λέει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Έτσι η αγάπη ή το μίσος προλαβαίνουν να θολώσουν το νου και γι’ αυτό δεν μπορεί πλέον ο νους να διακρίνει ποια
είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα. Τα ερμηνεύει όλα σύμφωνα με την αρχική
του εκτίμηση τη θετική ή αρνητική.
Γι’ αυτό λοιπόν, φίλε μου, αν θέλεις να κρίνεις σωστά αυτό που βλέπεις, τότε
κράτα τη θέλησή σου και μην την αφήσεις να το αγαπήσει ή να το μισήσει, αλλά
παρατήρησέ το με το νου σου μόνο. Γιατί αν ο νους δεν είναι ζαλισμένος από το
πάθος (της αγάπης ή του μίσους, της συμπάθειας ή αντιπάθειας) μπορεί να κρίνει
καθαρά και να μπει στο βάθος του πράγματος και να κατανοήσει το “κακό” που
κρύβεται κάτω από την ευχαρίστηση και το καλό που είναι σκεπασμένο κάτω από
την επιφάνεια του κακού.
Αν όμως η θέληση προλάβει να αγαπήσει αυτό που βλέπει, τότε ο νους δεν μπορεί πλέον να το γνωρίσει καλά και όπως πρέπει, αλλά παρασυρόμενος από την ευνοϊκή διάθεση και εμπαθή αγάπη ή το εμπαθές μίσος στο να ευχαριστείται ή να
αποστρέφεται αυτό που βλέπει και ζαλισμένος από το “θέλω” του, όσο περνά ο
καιρός σκοτίζεται περισσότερο και δεν αντιλαμβάνεται το λάθος που έχει κάνει και
πάει από το κακό στο χειρότερο...
Φίλοι μου, για ν’ αποφύγουμε τα παραπάνω σφάλματα και να μην πέσουμε στην
παγίδα της εμπαθούς αγάπης ή του μίσους για οποιοδήποτε πράγμα ή πρόσωπο,
πρέπει να ερευνήσουμε καλά με το φως του νου και του αληθινού λόγου, με το
φως της Αγίας Γραφής και της χάριτος της προσευχής και τέλος με την κρίση
του πνευματικού μας πατέρα. “Μή κατ᾽ όψιν κρίνατε αλλά την δικαίαν κρίσιν
κρίνατε” μας λέει ο Κύριος, (Ιωάν. ζ´24). Δηλαδή να μη κρίνουμε επιφανειακά,
αλλά με δίκαια κριτήρια.
Καλή κι ευλογημένη χρονιά
πατέρας Αυγουστίνος
Καθημερινή πνευματική ζωή δε νοείται χωρίς εγρήγορση, προσοχή, προσευχή και αγώνα κατά των παθών μας
http://gerontasnektarios.blogspot.gr/