25
θυσμοί, οι οποίοι όμως δεν είχαν καν τουρκική συνείδηση,
ενώ πολλοί από αυτούς ήταν γηγενείς από τα πανάρχαια
χρόνια. Τέτοιοι ήταν οι γνωστοί σε μας και σήμερα Κούρδοι, οι Γιουρούκοι, οι Ζεϊμπέκοι, οι Κιρκάσιοι και οι Λάζοι.
Κάποιες μάλιστα από αυτές τις φυλές, ήταν επίσης ελληνικές, όπως τουλάχιστον ισχυρίζονταν Ευρωπαίοι ειδικοί
της εποχής!
Και βεβαίως, όπως ξέρουμε από την Ιστορία, η Μικρά
Ασία ήταν ελληνική μέχρι και τον 13ο αιώνα, όταν χάθηκε
τελικά η περιοχή από το Βυζάντιο και έγινε κομμάτι της
Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Είναι φυσικό λοιπόν από τότε ο Ελληνισμός να
σκεφτόταν την απελευθέρωση αυτών των πανάρχαιων
ελληνικών εδαφών, δεδομένου μάλιστα ότι οι πληθυσμοί
αυτοί υφίσταντο συνεχείς διώξεις από τους Τούρκους, που
έλαβαν διαστάσεις εθνοκαθάρσεως στις αρχές του 20ού
αιώνος (ήδη αρκετά χρόνια πριν την Μικρασιατική Εκστρατεία), όπως αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας και
ο Αμερικανός Γενικός Πρόξενος των ΗΠΑ στην Σμύρνη
εκείνη την εποχή, Τζωρτζ Χόρτον, στο εμπεριστατωμένο
έργο του «Η Κατάρα της Ασίας» (για το οποίο θα κάνουμε
εκτενή αναφορά στο επόμενο τεύχος του ΕΣΥ, στην συνέχεια του αφιερώματος στα ενενηντάχρονα της Καταστροφής της Σμύρνης), στο οποίο κατέγραψε, εκτός από τις
πολλές προσωπικές του ανατριχιαστικές εμπειρίες από τις
θηριωδίες των Τούρκων, επίσης και όλες τις αναφορές
Δυτικών που βρήκε αργότερα και που καταδεικνύουν το
οργανωμένο σχέδιο από πλευράς των Τούρκων κατά του
Χριστιανικού Πληθυσμού της περιοχής.
Πόθοι αιώνων εκπληρώνονται!
Ώσπου οι αιώνες πέρασαν, και η Ελλάδα, ως νικήτρια
χώρα στο πλευρό της «Αντάντ» κατά τη διάρκεια του Α΄
Παγκοσμίου Πολέμου, ανταμείφθηκε –σύμφωνα με τις
υποσχέσεις που της είχε δώσει η Αγγλία προκειμένου να
συμμετάσχει στον πόλεμο, και ύστερα και από σχετικές διπλωματικές πιέσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου για υλοποίηση αυτών των υποσχέσεων–
με παραχώρηση εδαφών από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, μιας που η τελευταία είχε ταχθεί με τις λεγόμενες
«Κεντρικές Δυνάμεις» (δηλ. την Γερμανία, την Αυστροουγγαρία και την Βουλγαρία, ενώ αρχικώς συμμετείχε και η
Ιταλία που όμως τελευταία στιγμή πέρασε στο αντίπαλο
στρατόπεδο, της Αντάντ). Συγκεκριμένα, με την συνθήκη
των Σεβρών (1919) η Οθωμανική Αυτοκρατορία παρέδιδε
στην Ελλάδα όλη την Ανατολική Θράκη -εκτός από την
περιοχή της Κωνσταντινουπόλεως που ετέθη υπό συμμα-
χική επιτήρηση- και τη ζώνη της Σμύρνης στην δυτική
Μικρά Ασία.
Έτσι λοιπόν, η 1η μεραρχία του Ελληνικού στρατού
υπό τις διαταγές του συνταγματάρχου Ζαφειρίου λαμβάνει εντολή να πλεύσει προς την Μικρά Ασία και να αποβιβαστεί στην Σμύρνη. Ο πλοίαρχος Μαυρούδης,
κυβερνήτης του «Αβέρωφ», ήταν εκείνος π