και τθσ βιοτεχνίασ. Ραράλλθλα θ βελτίωςθ του οδικοφ άξονα κατζςτθςε τα Χαλάνδρι και κυρίωσ τθν περιοχι γφρω από το ζμα παρακεριςτικό κζρετρο. Ακόμα και ςιμερα ςϊηονται πολυτελείσ επαφλεισ μζςα ςε κιπουσ, εξοχικζσ κατοικίεσ του Μοντζρνου Κινιματοσ, αλλά και ταβζρνεσ τθσ εποχισ.
Το 1920 το Χαλάνδρι είχε ςχεδόν δφο χιλιάδεσ κατοίκουσ, αλλά μετά τθ Μικραςιατικι καταςτροφι ο πλθκυςμόσ τριπλαςιάςτθκε. Οι δφο προςφυγικοί ςυνοικιςμοί που δθμιουργικθκαν γφρω από τθ εματιά φιλοξζνθςαν τουσ πρόςφυγεσ, οι οποίοι εργάηονταν ωσ εργάτεσ ςτα κτιματα, λατόμοι ςτθν Ρεντζλθ, οικοδόμοι, φρεατωρφχοι και βοςκοί. Το Χαλάνδρι ζγινε αυτόνομθ κοινότθτα το 1925 και Διμοσ το 1944. Μετά το δεφτερο μιςό του 20ου αιϊνα γνωρίηει μια ραγδαία οικονομικι, πλθκυςμιακι και οικιςτικι ανάπτυξθ, θ οποία κα αλλάξει ριηικά τθ φυςιογνωμία του.
Γεννικθκα ςτο Χαλάνδρι τθν πρϊτθ δεκαετία του 21ου αιϊνα και μεγάλωςα ακοφγοντασ αναμνιςεισ των παιδικϊν χρόνων άλλων γενεϊν. Στθ κζςθ που ςιμερα είναι πολυκατοικίεσ υπιρχαν αλάνεσ με κάκε λογισ δζντρα, βοςκοτόπια, πθγζσ, καλφβεσ βοςκϊν, εκτροφεία αλόγων και γουρουνιϊν, μελίςςια. Σιμερα όλα αυτά τα ζχει πνίξει το τςιμζντο και οι μεγάλοι αυτοκινθτόδρομοι. Σε κάποια κενά οικόπεδα επί τθσ Αττικισ οδοφ μπορεί κανείσ να δει τα απομεινάρια αυτισ τθσ δραςτθριότθτασ. Ππωσ λζνε οι μεγαλφτεροι ζχει πλζον χακεί θ ζννοια τθσ γειτονιάσ, όπου τα παιδιά ζβγαιναν ελεφκερα να παίξουν ςτθν αλάνα, ςτο πάρκο, ςτο δρόμο.
Τα αρχαιολογικά κατάλοιπα που ζχουν εντοπιςτεί χάνονται ανάμεςα ςτθν πυκνι δόμθςθ και ςταδιακά καταςτρζφονται από τα διάφορα ζργα ι τθ φκορά. Τα ερείπια του ναοφ τθσ Φραγκοκλθςιάσ ςτθ γειτονιά μου μετακινικθκαν ςε άλλθ κζςθ για να καταςκευαςτεί θ Αττικι οδόσ λίγο πριν γεννθκϊ. Εξοχικζσ κατοικίεσ των αρχϊν του αιϊνα αλλά και κτίςματα του προςφυγικοφ ςυνοικιςμοφ διαςϊηονται ακόμα ςε αρκετά ςθμεία ερειπωμζνα και εγκαταλελειμμζνα. Οι περιςςότεροι τα προςπερνοφν, χωρίσ να αναγνωρίηουν τθν αξία τουσ, και μάλλον δεν κα τουσ λείψουν αν κατεδαφιςτοφν.
Θ πόλθ που ηω δεν κυμίηει κακόλου αυτι που ιταν πριν πενιντα χρόνια. Μια πόλθ ανκρϊπινθ, που ηοφςε από τθν αγροτικι οικονομία, ιταν εφφορθ με πυκνι βλάςτθςθ, ωραίο κλίμα, και πρόςφερε ευδαιμονία ςτουσ λίγουσ κατοίκουσ τθσ. Θ πόλθ μου ολοζνα και αυξάνεται προσ τουσ πρόποδεσ τθσ Ρεντζλθσ, ςτο Ράτθμα. Τθ κζςθ των δζντρων και των ελεφκερων χϊρων πραςίνου παίρνουν τα ςυγκροτιματα των πολυκατοικιϊν και οι άνετοι αυτοκινθτόδρομοι. Οι γραφικζσ γωνιζσ με τα όμορφα ςπίτια, τουσ ωραίουσ κιπουσ, τα περιβόλια, όλο και λιγοςτεφουν. Θ εματιά εξακολουκεί να είναι πνεφμονασ ηωισ και αναψυχισ, ωςτόςο ςε πολλά ςθμεία βλζπει κανείσ τθν αυκαιρεςία των κατοίκων με τθν ανζγερςθ πολυκατοικιϊν δίπλα τθσ. Τον χειμϊνα ςυχνά οι δρόμοι πλθμμυρίηουν, κακϊσ ςε κάποια ςθμεία το ρζμα ζχει μπαηωκεί. Πταν κάνει πολφ κρφο ο ουρανόσ κολϊνει και θ ατμόςφαιρα γίνεται αποπνικτικι από τα τηάκια που ςυνεχϊσ ανάβουν.
Το ιςτορικό κζντρο από τθν άλλθ πνίγεται ςτθν κυκλοφοριακι ςυμφόρθςθ, τα εμπορικά μαγαηιά και τα κζντρα διαςκζδαςθσ. Στισ γειτονιζσ αντί για τα δζντρα φυτρϊνουν κεραίεσ κινθτισ τθλεφωνίασ πάνω ςτισ πολυκατοικίεσ, από τισ μεγάλεσ εταιρίεσ που ζχουν τα
σελ. 28