μασ. Αρκετά χρόνια αργότερα θ Κριτθ βρίςκεται υποδουλωμζνθ ςτον τουρκικό ηυγό και αποκορφφωμα τθσ εξζγερςισ τουσ ςτζκεται θ Κριτικι επανάςταςθ το 1866 με απϊτερο ςκοπό τθν οριςτικι ζνωςθ με τθν υπόλοιπθ Ελλάδα.
Αν όμωσ θ πόλθ αυτι ζχει ζνα τόςο μεγάλο ιςτορικό παρελκόν τότε με βεβαιότθτα κα ζχει και ζνα παρόν, που δεν είναι άλλο από το ςθμερινό Θράκλειο.
Οι γριγοροι ρυκμοί ηωισ, θ εξζλιξθ τθσ τεχνολογίασ και των επιςτθμϊν φζρνει ζνα νζο κφμα πρωτοποριακϊν ιδεϊν και αλλαγϊν που καταφζρνει να ςυνυπάρξει με τθν ιςτορία τθσ πόλθσ χωρίσ να τθν υποβακμίηει. Ραρά το γεγονόσ ότι είναι μία πολφβουθ πόλθ διακζτει ςτο κζντρο τθσ πάρκα, όπωσ αυτό του Γεωργιάδθ δίνοντασ ενεργό ρόλο ςτθν φφςθ και ςτο φυςικό περιβάλλον παρζχοντασ ςτιγμζσ χαλάρωςθσ ςτουσ πολίτεσ που κακθμερινϊσ ζρχονται ςε επαφι με το καυςαζριο των πόλεων. Το Ρολιτιςτικό κζντρο και θ Βικελαία βιβλιοκικθ παρά το γεγονόσ ότι είναι ςφγχρονα δθμιουργιματα εναρμονίηονται με τθν κλαςικι όψθ τθσ Λότηιασ και του αγάλματοσ των Λιονταριϊν. Λδιαίτερα το πολιτιςτικό κζντρο είναι ζνασ χϊροσ ςτον οποίο διαδραματίηονται διαλζξεισ, κεατρικά δρϊμενα, παρουςιάςεισ βιβλίων και ςεμινάρια πάςθσ φφςεωσ. Ραράλλθλα θ Βικελαία βιβλιοκικθ, δίνει τθν δυνατότθτα ιδιαίτερα ςε νζουσ ςπουδαςτζσ τθσ πόλθσ να περιπλανθκοφν ςτουσ διαδρόμουσ τθσ μελετϊντασ ελλθνικι και ξζνθ βιβλιογραφία διευρφνοντασ ζτςι τον ορίηοντα των γνϊςεων τουσ. Ρροχωρϊντασ αντικρίηουμε τθν εκκλθςία του Αγίου Τίτου, πολιοφχου τθσ πόλθσ μασ να περιβάλλεται από νεοκλαςικά κτιρια και πλακόςτρωτουσ πεηόδρομουσ. Δεξιά και αριςτερά, τοπικά μαγαηιά πωλοφν προϊόντα παραγμζνα ςτο νθςί μασ, διατθρϊντασ ζτςι τον παραδοςιακό χαρακτιρα, υποςτθρίηοντασ τουσ πόρουσ που απλόχερα λαμβάνουμε από το Κρθτικό ζδαφοσ. Από μακριά διαφαίνεται ο Κοφλεσ. το λιμάνι του Θρακλείου, τα γνωςτά ωσ Ενετικά τείχθ.
Θ κακθμερινότθτα των ανκρϊπων και ιδιαίτερα το ψυχαγωγικό κομμάτι ζχουν ωσ αφετθρία το κζντρο τθσ πόλθσ που μαγαηιά, εςτιατόρια και εκλεπτυςμζνα μπαρ με αζρα εξωτερικοφ και vintage ςτυλ ζχουν λάβει κζςθ. Ρλανόδιοι χορευτζσ, μουςικά ςυγκροτιματα του δρόμου και θ χαρακτθριςτικι λατζρνα ςτθν οδό Δαιδάλου δίνουν το δικό τουσ ςτίγμα ςτθν όψθ τθσ πόλθσ και μία ευχάριςτθ μουςικι νότα κάκε πρωί Σαββάτου και Κυριακισ. Ζνα ιδιαίτερα ευχάριςτο γεγονόσ είναι ότι παρόλο που πολλά επαγγζλματα χάκθκαν ςτθν πορεία των χρόνων τϊρα ζρχονται ξανά ςτο φωσ και απαρτίηουν κομμάτια τθσ πόλθσ μασ όπωσ ο παπουτςισ, ο παγωτάσ και πολλά άλλα ακόμα.
Με βεβαιότθτα όμωσ, αν κάποιοσ με ρωτοφςε αν με ικανοποιεί πραγματικά θ πόλθ μου κα απαντοφςα όχι απόλυτα.
Θ πόλθ μασ αντικατοπτρίηει πολλά κομμάτια τόςο του εαυτοφ μασ όςο και τθσ ςυνφπαρξισ μασ με τουσ ςυνανκρϊπουσ μασ. Κυρίωσ όμωσ μζςα από αυτιν τθν διαδικαςία διαφαίνεται ο ςεβαςμόσ, θ κουλτοφρα αλλά και ο τρόποσ με τον οποίο γαλουχθκικαμε. Ζνα από τα μελανά ςθμεία τθσ πόλθσ μασ, είναι αδιαμφιςβιτθτα θ κακι ρυμοτομία και θ άναρχθ δόμθςθ. Στενοί δρόμοι διπλισ κατεφκυνςθσ, ανφπαρκτα πεηοδρόμια, ζλλειψθ ποδθλατοδρόμων και ςθματοδότθςθσ είναι τα εμφανϊσ μεγάλα προβλιματά μασ. Ανεκμετάλλευτο επίςθσ είναι το γεγονόσ άμεςθσ επαφισ του κζντρου με τθν κάλαςςα,
σελ. 18