Διδακτικές Προσεγγίσεις στην Ελένη του Ευριπίδη Εργασιες Ελενης | Page 213

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ
Βιβλίο 3. Κεφάλαιο 82
[2] …Σε καιρό ειρήνης και όταν ευημερεί ο κόσμος και οι πολιτείες, οι
άνθρωποι είναι ήρεμοι γιατί δεν τους πιέζουν ανάγκες φοβερές. Αλλ'
όταν έρθη ο πόλεμος που φέρνει στους ανθρώπους την καθημερινή
στέρηση, γίνεται δάσκαλος της βίας. ..[4] Για να δικαιολογούν τις
πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και την σημασία των λέξεων. Η
παράλογη τόλμη θεωρήθηκε ανδρεία και αφοσίωση στο κόμμα, η
προσωπική διστακτικότητα θεωρήθηκε δειλία που κρύβεται πίσω
από εύλογες προφάσεις και η σωφροσύνη προσωπίδα της
ανανδρείας...[6] …τα κόμματα δεν σχηματίστηκαν για να επιδιώξουν
κοινή ωφέλεια με νόμιμα μέσα, αλλά, αντίθετα, για να ικανοποιήσουν
την πλεονεξία τους παρανομώντας.
Βιβλίο 3. Κεφάλαιο 83
[1] Έτσι οι εμφύλιοι σπαραγμοί έγιναν αιτία ν' απλωθή σ' όλο τον
ελληνικό κόσμο κάθε μορφή κακίας και το ήθος, που είναι το κύριο
γνώρισμα της ευγενικής ψυχής, κατάντησε να είναι καταγέλαστο κ'
εξαφανίστηκε.