8
Η αγία Χαριτίνη οδηγήθηκε δεμένη μπροστά στον ηγεμόνα Δομέτιο . Γιατί τάχα την έδεσαν ; Δεν ήταν φόβος να φύγει , αλλά η κακία δεν είναι μόνο απάνθρωπη , αλλά και δειλή . Χωρίς δισταγμό , η αγία ομολόγησε την πίστη της και οι βασανιστές της , για να την εξευτελίσουν , της ξύρισαν την κεφαλή , την έβαλαν επάνω σ ’ αναμμένα κάρβουνα κι επάνω στις πληγές στης έχυσαν ξύδι και αλάτι . Έμπηξαν υστέρα στα στήθια της αιχμηρά σουβλιά κι έκαψαν τα πλευρά της με αναμμένες λαμπάδες , και μετά ολ ’ αυτά έδεσαν στο λαιμό της μια βαρεία πέτρα και την έριξαν στη θάλασσα . Σε όλ ’ αυτά την φύλαξε ο Θεός , κι όταν την ξανάπιασαν , την έσυραν επάνω σε αναμμένα κάρβουνα και της ξερίζωσαν από τα χέρια και τα πόδια τα νύχια . Έμενε όμως ακόμα κάτι , λιγότερο αλγεινό στο σώμα , αλλά περισσότερο οδυνηρό στη ψυχή . Αυτό θα την πονούσε περισσότερο απ ’ όλα και θα ήταν όλο καταισχύνη στα μάτια των ανθρώπων . Όταν εξάντλησε όλα τα βασανιστήρια κι όταν σε όλα είδε πως ηττήθηκε , ο ηγεμόνας είπε να κλείσουν την αγία σε πορνοστάσιο . Η σκοτισμένη του σκέψη κι η πωρωμένη συνείδηση ήταν ακόμα σε θέση να καταλάβει πόσο μεγάλο μαρτύριο ήταν αυτό για μια χριστιανή γυναίκα . Για κάτι τέτοιο έχουνε να μας πουν πολλά παραδείγματα πολλών γυναικών , και στην αρχαία Αντιόχεια με την αγία Πελαγία και στο Ζάλογγο και την Αραπίτσα στα νεώτερα χρόνια . Η αγία Χαριτίνη , όπως ήταν στα χέρια των δημίων της , δεν μπορούσε ούτε στο γκρεμό να πέσει ούτε στο ποτάμι , για νά μη ντροπιαστεί από τους ανθρώπους . Προσευχήθηκε λοιπόν κι ο Θεός την πήρε « πριν τον της παρθενίας απολέση στέφανον ». Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος την ομιλία του στην αγία μάρτυρα Πελαγία την αρχίζει με αυτά τα λόγια , που ταιριάζουν καί στην αγία Χαριτίνη « Ευλογητός ο Θεός ! Και γυναίκες θανάτου λοιπόν καταπαίζουσι , και κόραι καταγελώσι τελευτής … Ταύτα δη πάντα διά τον εκ παρθένου Χριστόν γέγονεν ημίν τα αγαθά ». Ας έχει δόξα ο Θεός ! Όχι μόνο άνδρες , αλλά και γυναίκες περιφρονούν το θάνατο και κορίτσια τόχουν χαρά τους να πεθάνουν . Κι ολ ’ αυτά για το Χριστό και με την χάρη του Χριστού , που γεννήθηκε από την αγνή παρθένο Θεοτόκο . Αμήν . (+ Μητροπ . Σερβίων και Κοζάνης Διονυσίου Λ . Ψαριανού , Εικόνες Έμψυχοι , σ . 273 )
Ύμνος ομάδας
Χριστέ μου , είσαι Συ το φως τ ' αληθινό , η άναρχη θεϊκή φωτοπηγή . Βοήθα , Ιησού , να κάνουμε ναό ολόφωτο για Σένα την ψυχή . Το φως Σου να σκορπίσουμε σ ' όλη τη γη , π ' αδέλφια μας πεθαίνουν , μαρτυρούν . Στη Βόρειο Ήπειρο , Πατέρα , Πλαστουργέ , το λόγο Σου και πάλι καρτερούν .
Άλλος ύμνος για Ολόφωτες Στο δύσκολο στρατί αγάπης κι αρετής ειν ' ο Πατροκοσμάς οδηγητής . Στα χέρια το ραβδί , στα χείλη η προσευχή και η ματιά στραμμένη στη κορφή . Φωτοπλημμύρισε καρδιά , ψυχή , ζωή και δος μας δύναμη , πίστη , αντοχή .
Ορθόδοξοι εμπρός , Ολόφωτες εμπρός ! Το βλέμμα μας στραμμένο προς το φως .
Ας κάνουμε την κάθε ανάσα προσευχή με μυστική και μονολόγιστη ευχή να καθρεφτίσουμε βαθειά μες ' στην καρδιά το πρόσωπό Του με την άχραντη ομορφιά !
Τους φράχτες σπάστε κι ανεβείτε στα βουνά της γης τα φώτα όλα σβήστε τα φτηνά , ψηλά τον Ήλιο δείτε στις βουνοκορφές με μύρια χρώματα λαμπρές ανατολές . Μπορεί στο θαύμα να βρεθούμε όλοι μαζί της μεταμόρφωσης ν ' αστράφτει μια στιγμή και με τα χέρια μας να στήσουμε σκηνή