ποιοι οι δικοί μου αν ξέρω , ανάθεμά με , σπίτι , πατρίδα , έχω τα μπουρδέλα . Ως κι οι πικροί μου χρόνοι , οι παιδικοί μου θολές , σβησμένες ζωγραφιές κι είν ’ αδειανό σεντούκι η θύμησή μου το σήμερα χειρότερο απ ’ το χτες και τ ’ αύριο απ ’ το σήμερα θε να ‘ ναι φιλιά από στόματ ’ άγνωστα , βρισιές κι οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε γλέντια , καβγάδες ως να φέξει αρρώστιες , αμφιθέατρο , Συγγρού κι ενέσεις 606 πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι όλ ’ η ζωή μου του χαμού μ ’ από την κόλασή μου σου φωνάζω εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω …
9