Ω έλα συ , ατσαλομάτα κόρη μεσ ’ στης αγρύπνιας μας τη μουσκεμένη αυγή έλα από κει που μας τους πήραν και τώρα ουρλιάζουν μόνο τα σκυλιά , θα υψώσουνε το μπόι σου οι λόφοι των κορμιών τους το δάσος των χεριών μας θα σε προφυλάξει σου ’ χουμε καταφύγιο σκάψει μεσ ’ στην καρδιά μας σκήνωμα , Ειρήνη , ν ’ αποκτήσεις να μην πλανιέσαι μέσα σε τόσες στάχτες επαίτισσαδαρμένη από έναν άπληστο χειμώνα …
Ειρήνη Της Χρύσας Μαστροδήμου
Ειρήνη , περισσότερο από ποτέ μένεις τώρα βουβή στην τραγικότητα του κόσμου . Ειρήνη , το πνεύμα σου μένει ζωντανό το σώμα σου : στην Παλαιστίνη σκοτώνεται στην Αμερική ανατινάζεται στο σταθμό του Παρισιού ψυχορραγεί . Ειρήνη , να ερχόσουνα για πάντα στις ζωές μας τούτο τον ακήρυχτο πόλεμο να σταματούσες τα λευκά περιστέρια
24