Γυναίκα και ειρήνη | Page 23

Πήραν πρώτα φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου μου καήκανε τα χέρια και τα μάτια Όλη όλη μια χουφτίτσα στάχτη απόμεινα την πήρε ο άνεμος κι αυτή σ ’ ένα ουρανό συννεφιασμένο Ω μη θαρείτε πως ζητάω για μένα τίποτα Κανείς εμένα δεν μπορεί να με γλυκάνει γιατί το παιδί που σαν εφημερίδα κάηκε δεν μπορεί πια τις καραμέλες σας να φάει Εγώ είμα που χτυπώ την πόρτα σας , ακούστε με φιλέψτε με μονάχα την υπογραφή σας έτσι που τα παιδάκια πια να μην σκοτώνονται και να μπορούν να τρων τις καραμέλες .
« Μάνα της προσφυγιάς » Της Νόρας Κωνσταντινίδου
Έταξες να γίνεις γιοφύρι Για να περάσει το παιδί σου . Τι , ήταν δύσκολοι οι καιροί σου ! Κι έγινες πέρασμα και πέρασαν τα ’ όνειρα , διάβαση και διάβηκαν οι ελπίδες . …………………………………….. Αντάλλαγμα ποτέ δε θέλησες . Αντιπαροχή δεν έλαβες καμία . Πόνος παρέμεινες , υπομονή και προσμονή Κι άγνωρη , απλέρωτη θυσία …!
Μεταπολεμικό τοπίο Της Ρίτας Μπούμη Παπά
23