στα μάτια κύκνοι είν ’ οι γυναίκες π ’ αγαπούμε λίμνες στους καλαμιώνες τους τα φλογερά τα χείλια μας σφυρίζουν τα ωραία πουλιά μας κολυμπούνε στα νερά τους κι ύστερα σαν πετούν τα καθρεφτίζουν - υπερήφανα ως είν ’ - οι λίμνες κι είναι στις όχθες τους οι λεύκες λύρες που η μουσική τους πνίγει μέσα μας τις πίκρες κι ως πλημμυρούν το είναι μας χαρά γαλήνη είν ’ οι γυναίκες π ’ αγαπούμε λίμνες είν ’ οι γυναίκες π ’ αγαπούμε σαν σημαίες στου πόθου τους ανέμους κυματίζουν τα μακριά μαλλιά τους λάμπουνε
τις νύχτες μεσ ’ στις θερμές παλάμες τους κρατούνε τη ζωή μας είν ’ οι απαλές κοιλιές τους ο ουράνιος θόλος είναι οι πόρτες μας τα παραθύρια μας
18