Ἄν κάτι πήγαινε ν ' ἀλλάξει στήν πορεία τῶν μαρμάρων , ἄν ἄρχιζαν τ ' ἀγάλματα ἀγῶνες γιά ἐλευθερίες καί ἰσότητες , ὅπως οἱ δοῦλοι , οἱ νεκροί καί τό αἴσθημά μας , ἐσύ θά πορευόσουνα μές στήν κοσμογονία τῶν μαρμάρων μέ δεμένα πάλι τά χέρια , αἰχμάλωτη .
Ὅλοι σέ λένε κατευθείαν ἄγαλμα , ἐγώ σέ λέω γυναίκα ἀμέσως . Ὄχι γιατί γυναίκα σέ παρέδωσε στό μάρμαρο ὁ γλύπτης κι ὑπόσχονται οἱ γοφοί σου εὐγονία ἀγαλμάτων , καλή σοδειά ἀκινησίας . Γιά τά δεμένα χέρια σου , πού ἔχεις ὅσους πολλούς αἰῶνες σέ γνωρίζω , σέ λέω γυναίκα . Σέ λέω γυναίκα γιατ ' εἶσ ’ αἰχμάλωτη .
15