Αρχαία Ελληνικά Β΄ Λυκείου : « Το άγνωστο κείμενο »
Κείμενο 4 ο
Βρισκόμαστε στα 374 / 3 π . Χ ., εποχή ακμής της Θήβας . Αν και σύμμαχοι με τους Αθηναίους , οι Θηβαίοι θέλησαν να προλάβουν τη συμμαχία των Πλαταιών με την Αθήνα . Έτσι , επιτέθηκαν εναντίον της γειτονικής τους πόλης , την κατέστρεψαν και ανάγκασαν τους κατοίκους της να την εγκαταλείψουν . Ομιλητής είναι ένας ανώνυμος κάτοικος των Πλαταιών , που ζητά την αρωγή των Αθηναίων προς την πατρίδα του .
Πλαταϊκὸς
Εἰδότες ὑμᾶς , ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι , καὶ τοῖς ἀδικουμένοις προθύμως βοηθεῖν εἰθισμένους καὶ τοῖς εὐεργέταις μεγίστην χάριν ἀποδιδόντας , ἥκομεν ἰκετεύσοντες μὴ περιιδεῖν ἡμᾶς , εἰρήνης οὔσης , ἀναστάτους ὑπὸ Θηβαίων γεγενημένους . Πολλῶν δὲ ἤδη πρὸς ὑμᾶς καταφυγόντας καὶ διαπραξαμένων ἅπανθ ’ ὅσων ἐδεήθησαν , πολλὴν ἡγούμεθα μάλιστα προσήκειν ὑμῖν περὶ τῆς ἡμετέρας πόλεως ποιήσασθαι πρόνοιαν · οὔτε γὰρ ἀδικωτέρους οὐδένας ἂν ἠμῶν εὕροιτε τηλικαύταις συμφοραῖς περιπεπτωκότας οὒτ ’ ἐκ πλείονος χρόνου πρὸς τὴν ἡμετέραν πόλιν οἰκειότερον διακειμένους . Ἔτι δὲ περὶ τούτων δεησόμενοι πάρεσμεν , ἐν οἷς κίνδυνος μὲν οὐδεὶς ἔνεστι , πάντες δὲ ἄνθρωποι πειθομένους νομιοῦσιν ὑμᾶς ὀσιωτάτους καὶ δικαοτάτους εἶναι τῶν Ἑλλήνων .
Ἰσοκράτους , Πλαταϊκὸς , 1-2
Λεξιλόγιο
οἶδα : ξέρω , γνωρίζω / εἲθισμαι : συνηθίζω / ἣκω : έχω έλθει / χάρις , -ιτος : ευγνωμοσύνη / ἀποδίδωμι χάριν : ανταποδίδω ευγνωμοσύνη / περιορῶ : ανέχομαι , επιτρέπω , αδιαφορώ / ἀνάστατος γίγνομαι : καταστρέφομαι / διαπράττομαι : επιτυγχάνω / δέομαι τινός : παρακαλώ , έχω ανάγκη / ἡγέομαι -οῦμαι : με ειδικό απαρέμφατο = νομίζω / με δοτική = οδηγώ / με γενική = εξουσιάζω / αμετάβατο = είμαι αρχηγός / με δύο
16