- Στο δημοτικό είχα γράψει το πρώτο μου
μυθιστόρημα! Μόλις τέσσερις σελίδες, χειρόγραφες
και με κάτι «α» σα τα κουλουράκια του φούρνου
σε μέγεθος. Επηρεασμένος τότε από τον Ιούλιο
Βερν είχα προσπαθήσει να περιγράψω την ιστορία
ενός τσούρμου πειρατών και ενός θησαυρού. Μια
παράγραφος για τη γνωριμία με τους χαρακτήρες,
μια παράγραφος για να τους κάνω να ναυαγήσουν
και άλλη μια για να βρουν τον θησαυρό. Ήμουν
ιδιαίτερα λακωνικός τότε και ακόμα είμαι. Μου
αρέσουν οι κοφτές προτάσεις ενώ ταυτόχρονα
σιχαίνομαι τις χρονοβόρες περιγραφές. Αν διαβάσω
για παράδειγμα κάτι τέτοιο βαριέμαι αφάνταστα:
«Κοίταξε έξω από το καμωμένο με ξύλο κέδρου
παράθυρο. Οι πτυχώσεις του κουφώματος
διέγραφαν ανάγλυφα όλο το περίγραμμα του, ενώ
σκιές πελιδνού φωτός σκοτείνιαζαν το βλέμμα του».
Το πρώτο πράγμα που θα μου έρθει στο μυαλό
είναι να πω:
«Πες βρε χριστιανέ τι είδε έξω από το παράθυρο!
Αν θέλω να μάθω νέες λέξεις θα διαβάσω το
λεξικό!».
Από εκεί και πέρα έκανα απόπειρες ποίησης
στο λύκειο και στα φοιτητικά μου χρόνια. Μου
άρεσε πολύ το να κάθομαι και να κοπανάω τη
γραφομηχανή του πατέρα μου. Τα ποιήματα αυτά
τα έχω ακόμα και δυστυχώς είναι ένα μάτσο χάλια.
Ίσως όχι τόσο χάλια για την ηλικία που τα έγραψα
54 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 4 | Μάιος 2014
αλλά αρκετά έξω από μένα σήμερα. Μετά από αυτό
σταμάτησα να γράφω το οτιδήποτε για περίπου
15 χρόνια. Προτιμούσα να ασχοληθώ με το να
ζήσω, να μαζέψω καμιά ενδιαφέρουσα εμπειρία
και ευτυχώς θεωρώ πως μάζεψα κάμποσες.
Αυτό που στάθηκε ως μαγιά για να αρχίσω να
γράφω ήταν η ίδια η μαγεία που αντλούσα μέσα
από την ανάγνωση. Λουντέμης και Μπουκόφσκι.
Εξυπερή και Έσσε. Ήταν τόσο έντονο αυτό που
ζούσα διαβάζοντας αυτούς τους συγγραφείς
που πίστευα πως κατάφερναν να βουτήξουν το
δάκτυλο τους μέσα στο βάζο με τη μαρμελάδα
από την ουσία του σύμπαντος. Ήμουν και είμαι
λαίμαργος, ήθελα και εγώ να δοκιμάσω.
“Ναι, ο Φίλιππος έχει ένα πολύ ιδιαίτερο στυλ
γραφής... Ξεχωρίζει…”
- Σου αρέσει να γράφεις, αυτό είναι προφανές.
Έχεις μια ιδιαιτερότητα στο γράψιμο, μια ωμή
γραφή, που δεν ξεπερνά τα όρια. Δεν είναι
πρόστυχη γραφή. Είναι η πραγματικότητα,
τις περισσότερες φορές -αν όχι όλες- με
χιούμορ... Τι λες γι’ αυτά;
- Όπως είπα και πιο πριν μου αρέσουν οι κοφτές
προτάσεις. Μου αρέσει να μπαίνεις κατευθείαν στο
θέμα και από εκεί και πέρα να αρχίζει η πλοκή.
Συγγραφείς όπως ο Σελίν, ο Έσσε, ο Μπουκόφσκι, ο
Μάιος 2014 | Τεύχος 4 | Ανθρώπων Έργα | 55