Ανθρώπων Έργα Μάιος 2014 | Page 162

Ανθρώπων Έργα Ο σκελετός του λεωφορείου γράφει η Βάσω ΑποστολοπούλουΑναστασίου Δεύτερο έτος Ιατρικής κι είχαμε αρχίσει Ανατομική – ζόρικο μάθημα, χιλιάδες ονόματα και λεπτομέρειες, σκέτος πονοκέφαλος. Μέσα σ΄όλα και το «ερειστικόν σύστημα του ανθρώπου» - ήτοι τα... κοκκαλάκια μας! Πολλά, ατέλειωτα - και το καθένα με το σχηματάκι του και το ονοματάκι του! Κι έπρεπε να τα ξέρουμε τέλεια! Ο καλύτερος τρόπος ήταν να έχουμε εποπτικά μέσα – ίσον αληθινά οστά. Αλλά πού να τα βρούμε; Είπαμε λοιπόν, μια παρέα 4-5 θαρραλέων φοιτητών, να πάμε στο νεκροταφείο και να ζητήσουμε να μας δώσουν. Μπήκαμε στο λεωφορείο (δεν είχαμε ΙΧ τότε, εννοείται) και πήγαμε σε ένα από τα μεγαλύτερα νεκροταφεία της Αττικής. Στόχος να βρούμε τα απαραίτητα οστά για να συναρμολογήσουμε με σύρμα, ο καθένας, τον δικό του σκελετό... Ο φύλακας ήταν άκρως εξυπηρετικός. Μας πήγε σε ένα καμαράκι με κασελάκια και μας είπε 162 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 4 | Μάιος 2014 Ανθρώπων Έργα «εδώ είναι τα αζήτητα, πάρτε ό,τι νομίζετε», κι αρχίσαμε να ψάχνουμε - κρανία, μηριαία, κνήμες, όλα μαζί γιατί είχαν πάει, προφανώς, κι άλλοι πριν από μας και τά’ χαν ανακατέψει. Βρεθήκαμε κάποια στιγμή άλλος να έχει τρία μηριαία και ένα βραχιόνιο, άλλος δυο κνήμες και μία ωλένη – χαμός. Κι αρχίσαμε τις ανταλλαγές. Κάποια στιγμή διαπιστώσαμε το μάταιον της προσπάθειας να αποκτήσουμε ολόκληρο σκελετό κι είπαμε να φεύγουμε σιγά σιγά με όσα είχαμε καταφέρει να βρούμε (μέσα σε τσάντες νάυλον) και να τα πάμε την άλλη μέρα στο απολυμαντήριο (για να μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε). Μπήκαμε λοιπόν στο λεωφορείο με τις «τσάντες» μας κύριοι. Άδειο το λεωφορείο, καθίσαμε ο καθένας σε διπλό κάθισμα και ακουμπήσαμε τον «συνοδό» μας δίπλα μας – ήταν και βαριές οι τσάντες. Ωστόσο το λεωφορείο άρχισε σιγά σιγά να γεμίζει – και κάποια στιγμή με ρώτησε ένας κύριος, δείχνοντας τη θέση που είχα την τσάντα μου. «Δεσποινίς, μπορώ να καθίσω;» Κι εγώ, χαρίζοντάς του το πιο γλυκό κι αθώο μου χαμόγελο, απάντησα: «Λυπάμαι... είναι πιασμένη»! Περιττό να σας πω πως η μάνα μου φρίκαρε Μάιος 2014 | Τεύχος 4 | Ανθρώπων Έργα | 163