Ανθρώπων Έργα
Ανθρώπων Έργα
σακούλα μπήκε επιφυλακτικά μέσα στην αίθουσα
και περπατώντας καχεκτικά, σχεδόν κουτσαίνοντας
έκατσε στο τελευταίο θρανίο. Ο Πέτρος ανάμεσα
στους δεκάδες ψιθύρους κατάφερε να ξεχωρίσει
μερικά πολύ υποτιμητικά λόγια για το αγόρι
εκείνο που μόλις είχε περπατήσει τον διάδρομο.
“Καημένο, φτωχαδάκι, σαμιαμίδι, βρωμιάρη”
ήταν μόνο μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που
δέσμευσαν με απέχθεια την ακοή του. Τι εύκολη
η κρίση.. αναίμακτη και αβίαστη.
Η αμηχανία στην ατμόσφαιρα συνεχίστηκε και κατά
την διάρκεια της διδασκαλίας. Η απρόσμενη ησυχία
εξέπληξε τον καθηγητή ο οποίος πρώτη φορά
έβλεπε τέτοια τεράστια διαφορά στην συμπεριφορά
πριν το μάθημα και κατά την διάρκεια αυτού. Η
ησυχία των υπόλοιπων μαθητών, τα αμήχανα
βλέμματα προς το καινούριο παιδί και η επιφύλαξη
του παρέπεμπαν στην συμπεριφορά κοπαδιού
λύκων απέναντι στην εισβολή ενός παρείσακτου
στα εδάφη τους. Ο Πέτρος θορυβήθηκε από την
εχθρική στάση των μαθητών του και γνωρίζοντας
πως είχε άλλη μία ώρα με εκείνο το τμήμα,
συγκεκριμένα την τελευταία, προσπάθησε να
μάθει όσα μπορούσε για εκείνο το μικροσκοπικό
αγόρι με τα μεγάλα πράσινα μάτια, τα λεπτά άκρα
και το λιποβαρές κορμί.
“Μένει με τον θείο του τα τελευταία χρόνια, διότι
οι γονείς του μετανάστευσαν στην Αυστραλία.”,
ήταν το μόνο που κατάφερε να αποσπάσει από μια
συνάδελφο φιλόλογο που κανόνισε την μεταγραφή
του από το προηγούμενο σχολείο του.
Η τελευταία ώρα τελείωσε μετά από την γρήγορη
παράδοση του Πέτρου για την οικονομική, κοινωνική
και πολιτική των λαών της Εγγύς Ανατολής.
Οι μαθητές ξεχύθηκαν μονομιάς στο προαύλιο
με τον ήχο του κουδουνιού να ενεργοποιεί μια
έντονη τάση φυγής από το σχολείο. Μόνο το μικρό
αγόρι έμεινε στην θέση του κοιτώντας σκεπτικό
έξω από το παράθυρο. Ο Πέτρος κρατώντας την
κιμωλία στο χέρι του ακόμα, το πλησίασε και με
καλοπροαίρετη διάθεση του αποκρίθηκε.
“Ε μικρέ εδώ θα βγάλεις το μεσημέρι σου;”
“Δεν είναι κανείς στο σπίτι μου τέτοια ώρα.”,
συνέχιζε να κοιτάει προς το προαύλιο.
“Πώς σε λένε;”, γονάτισε ακουμπώντας τους
αγκώνες στο θρανίο ερχόμενος έτσι πιο κοντά
στο μελαγχολικό παιδί.
“Πέτρο.”, του απευθύνθηκε το αγόρι κρατώντας
ακόμα την ματιά του αλλού. Η κιμωλία έπεσε από
τα χέρια του καθηγητή και προσγειώθηκε στο
156 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 4 | Μάιος 2014
Μάιος 2014 | Τεύχος 4 | Ανθρώπων Έργα | 157