λόγω της μεγάλης απήχησης που είχε γνωρίσει
μέχρι τότε το πρώτο μου βιβλίο «Το μυστικό των
αλόγων», ζητούν τη συνέχεια του η οποία ήρθε
με το «Μυστικό των αλόγων, η επιστροφή».
Ήταν η χρονιά που κυκλοφόρησαν από μένα
δύο τίτλοι. Ο δεύτερος ήταν τα «Δάκρυα από
αλάτι», μια αισθηματική ιστορία με φόντο το
Παρίσι κι ένα ερώτημα να πλανάται: μπορούν
δέκα μέρες να αλλάξουν για πάντα τη ζωή δύο ανθρώπων;
Και φτάνουμε στο 2014 με την έκδοση του
βιβλίου μου «Βροχή πάνω στην πέτρα»
(εκδόσεις Μάτι) και ένα παιδικό βιβλίο με
τίτλο «Η Δανάη στο παλάτι του Ήλιου»
(εκδόσεις Μάτι). Επιπλέον, έχω συμμετάσχει
στο συλλογικό έργο «Οίκαδε» από τις εκδόσεις
Ελληνική Πρωτοβουλία και έχω συγγράψει
το παιδικό βιβλίο «Γη, το σπίτι μου» με το
ψευδώνυμο Ζωή Ρέμου.
-Πως αισθάνεσαι ως συγγραφέας; Δίνεις κάτι από σένα στα
βιβλία σου, ή είναι εξωτερικά τα ερεθίσματα;
-Νομίζω πως δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς να γράφω. Ακόμα
κι όταν δεν το κάνω κυριολεκτικά, στο πίσω μέρος του μυαλού
δουλεύω ασταμάτητα. Φυσικά και δίνω πράγματα από μένα
στα βιβλία μου, χωρίς να σημαίνει πως είναι αυτοβιογραφικά.
Όμως, εγώ δίνω πνοή στους ήρωές μου, σε πρώτη φάση
τουλάχιστον, εγώ σχεδιάζω το μέλλον τους και τις δικές μου
60
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
σκέψεις καταθέτω. Άρα, ναι.
Δίνω πράγματα από μένα
στα βιβλία μου.
-Πως εμπνέεσαι με λίγα
λόγια. Δουλεύει σαφώς η
φαντασία, υπάρχουν όμως
πραγματικά στοιχεία στα
βιβλία σου; Από που τα
εισπράττεις;
-Εμπνέομαι από το
παραμικρό. Αγαπώ τη
θάλασσα και τα σύννεφα,
μα κυρίως τους ανθρώπους
παρότι δεν τους αντέχω
πάντα. Είμαστε σκληροί πολλές φορές δίχως να μας νοιάζει
ο συνάνθρωπος. Ωστόσο, πιστεύω πως δεν μπορεί τίποτα να
εμπνεύσει περισσότερο έναν συγγραφέα από μια ανθρώπινη
συμπεριφορά, από ένα ζευγάρι μάτια, από ένα χαμόγελο ή
ένα αυστηρό βλέμμα.
-Είσαι πολύ νέα και έχεις πετύχει ως συγγραφέας. Αισθάνεσαι
υπεροχή ή, αίσθημα ευθύνης απέναντι στο αναγνωστικό
κοινό, να δώσεις κάτι καλύτερο και όλο και κάτι περισσότερο;
-Δεν ξέρω αν έχω πετύχει ως συγγραφέας, αυτό είναι κάτι
που θα το δείξει ο χρόνος και το αναγνωστικό κοινό. Εγώγια μένα- απλώς γράφω ώστε να ταξιδεύω. Ωστόσο χαίρομαι
Ιούνιος 2015 | Τεύχος 7 | Ανθρώπων Έργα
61