Άννα Βασιλειάδη-Δαρδάλη
Νεραϊδοχώρα
Η Μπέττυ σκέφτηκε η φετεινή
παράσταση της σχολής της να
είναι μια «Νεραϊδοχώρα». Κι
εγώ ξαφνικά μαγεύτηκα... «Η
Νεραϊδοχώρα είναι ο τόπος
μου,» σκέφτηκα. Κι έτσι η μία
και μία γίναμε δύο! Ήδη φίλες
καλές, βάλαμε μπροστά τη
δουλειά και το όραμα. Η Μπέττυ
χορογραφούσε με τις μικρές και
μεγάλες νεράιδές της, με την
Καλή Νεράιδα και τον Πρίγκηπά
της, κι εγώ παρακολουθούσα τις πρόβες.
Όχι... δεν βγήκε η χορογραφία από τα κείμενα της Νεραϊδοχώρας,
αλλά τα κείμενα από την κίνηση των Νεραϊδών!
Γιατί μ’ αρέσει να πειραματίζομαι με το αντίστροφο, μ’ αρέσει
να ονειρεύομαι, και μ΄αρέσει να δημιουργώ...
Μπέττυ, σ’ ευχαριστώ!
Άννα Βασιλειάδη - Δαρδάλη
Η ζωή είναι ένα παραμύθι
που το γράφουν Νεράιδες
και ξωτικά σ’ ένα ονειρεμένο
ξέφωτο του δάσους, σ’ έναν
τόπο μυστικό και καλά
φυλαγμένο, σ’ ένα τόπο
μαγευτικό, που κατοικούν
όλα τα πλάσματα, κι ανθίζουν όλα τα φυτά και τα λουλούδια του
σύμπαντος. Είναι ένας τόπος φτιαγμένος μόνο για Νεράιδες,
κι ευλογημένους ανθρώπους. Αυτός ο τόπος ο μοναδικά
πλασμένος, λέγεται Νεραϊδοχώρα...
Η Νεραϊδοχώρα και τα ξωτικά, η Καλή Νεράιδα κι ο ευγενικός
Πρίγκηπάς της, θα διευθύνουν τον Μεγάλο Χορό των στοιχείων
του δάσους σε μια μεγαλειώδη πολύχρωμη γιορτή για να
υποδεχθούν το καλοκαίρι.
Θα ξυπνήσουν οι Νεραϊδοπεταλούδες απ’ τα κουκούλια τους,
θ΄απλώσουν τα πολύχρωμα φτερά τους αναζητώντας τα
μικρά μπουμπούκια. Κι αυτά με την σειρά τους, θ΄αφήσουν τον
γαλήνιο ύπνο του χειμώνα, ζωντανεύοντας από το κάλεσμα
της φύσης.
Τα ζαβολιάρικα ξωτικά αναστατώνουν χαρούμενα το δάσος
με τον χοροπηδηχτό χορό τους, ανακατεύοντας χαριτωμένα
462
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
Ιούνιος 2015 | Τεύχος 7 | Ανθρώπων Έργα
463