-Δεν είναι πάρα πολλές οι διακρίσεις, αλλά δεν τις μετράω
κιόλας. Περισσότερο θυμάμαι την πρώτη μου διάκριση, με το
μυθιστόρημα “Τσίχλες και νεραϊδόσκονη” από την Πανελλήνια
Ένωση Λογοτεχνών, το πρώτο μου δημοσιευμένο διήγημα, μετά
από τον διαγωνισμό της ιστοσελίδας Eyelands.gr, καθώς και
την διάκρισή μου στον διαγωνισμό των εκδόσεων Πανέκτυπον,
που οδήγησε στην έκδοση του πρώτου μου βιβλίου.
-Και είναι σημαντικές διακρίσεις από έγκυρους φορείς με
κύρος στους συγγραφικούς κύκλους. Πάντα σε σχέση με
τις διακρίσεις, ψάχνοντας το επόμενο βήμα σου, βάζεις
υψηλότερους στόχους ή αρκεί να είναι κάτι νέο, κάτι το
διαφορετικό από ότι έχεις δοκιμάσει μέχρι σήμερα;
-Δεν έχω ως στόχο τις διακρίσεις. Μου προσφέρουν μια
επιβεβαίωση όμως, η οποία αποτελεί ένα παραπάνω κίνητρο
για να συνεχίσω να γράφω. Ως αποτέλεσμα, δεν θεωρώ ότι
θέτω υψηλότερους στόχους, ούτε ψάχνω από την άλλη κάτι
διαφορετικό, καθώς μερικά είδη λόγου δεν τα “αγγίζω”,
τουλάχιστον προς το παρόν. Δεν θέλω να εκβιάσω κάτι από
τον εαυτό μου, αλλά προτιμώ να πρωχωράω με ό,τι μου βγαίνει.
-Η επιτυχία ή η βράβευση ενός έργου σου σε τρομάζει
θέτοντας κάποια στάνταρτς για το επόμενο βήμα σου;
-Με χαροποιεί η διάκριση, χωρίς να με τρομάζει καθόλου.
414
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
Γνωρίζω πως ό,τι γράφω
δεν γίνεται να είναι εξίσου
καλό ή να αρέσει σε όλους
το ίδιο.
-Νιώθεις ότι κατά κάποιο
τρόπο έχεις κερδίσει μια
θέση στην αιωνιότητα,
μέσω των έργων σου;
-Σίγουρα όχι. Δεν νομίζω ότι είναι κίνητρο η θέση στην
αιωνιότητα, από την άποψη, ότι το ανθρώπινο είδος κάποτε
θα εξαφανιστεί μαζί με όλα τα έργα του έτσι κι αλλιώς, οπότε
πραγματική αιωνιότητα δεν υπάρχει. Επίσης θεωρώ λίγο
ματαιόδοξο να δημιουργεί κάποιος ή ακόμα και να κάνει
παιδιά, με στόχο την επίλυση ενός βαθύτερου υπαρξιακού
προβλήματος. Φυσικά υπάρχουν σημαντικοί λογοτέχνες που
έχουν καταφέρει να αποκτήσουν μια σημαντική θέση στην
ανθρώπινη ιστορία, αλλά ανάμεσά τους δεν είμαι εγώ.
-Σε τι διαφέρει η ζωή ενός συγγραφέα από αυτή ενός απλο