Ανθρώπων Έργα
“Προδοσία”
Μια ιστορία της Μαίρης
Μαργαρίτη
Ο καλοντυμένος άγνωστος
κύριος ελευθέρωνε συνεχώς
δαχτυλίδια καπνού στον αέρα
με αυτοπεποίθηση ανθρώπου που
αποκτά πάντα αυτό που θέλει. Είχε καθίσει αναπαυτικά στην
καρέκλα και τα χέρια του ακουμπούσαν στα πλαϊνά της.
Φαινόταν έμπειρος στις διαπραγματεύσεις, υπομονετικός και
επίμονος συνάμα. Κοίταζε τον νεαρό ίσα στα μάτια όταν του
μιλούσε σαν να τον γύμνωνε για να δει το βάθος της ψυχής
του.
Ο νεαρός άνδρας απέναντί του που συστήθηκε ως Στράτος
ένα μισάωρο πριν, δίσταζε να πάρει μια απόφαση. Είχε το
βλέμμα του κολλημένο στο τραπέζι. Πότε πότε ανασήκωνε
το κεφάλι και κοίταζε από αμηχανία τους διερχόμενους από
το μπαρ του ξενοδοχείου που εκείνη την ώρα είχε αυξημένη
κίνηση.
Δίπλα του καθόταν μια κοπέλα με μαύρα σγουρά μαλλιά και
ανέκφραστο πρόσωπο. Τα δάχτυλα της είχαν παγιδεύσει μια
388
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
Ανθρώπων Έργα
μπούκλα απ΄τα μαλλιά της και βάλθηκαν να ψηλαφούν την
κυρτότητά της. Δε συμμετείχε στην κουβέντα των άλλων δυο
και ίσως να μην έδινε καν προσοχή σ’ αυτά που λέγονταν.
Ο καλοντυμένος κύριος έπαιζε καλά το παιχνίδι του. Έβγαλε
απ΄τη τσέπη του τα κλειδιά του αυτοκινήτου και τα έριξε
πάνω στο τραπέζι. Ο μεταλλικός ήχος που έκαναν πέφτοντας
έσβησε μες τη βαβούρα του κόσμου γύρω.
«Δικό σου!» του είπε με στυλ ανθρώπου που ξοδεύει αδιακρίτως
απ’ τα πολλά που έχει. Ήξερε ότι τελικά ο νεαρός δε θα
μπορέσει να αντισταθεί στην πρότασή του. Το θέμα ήταν να
δεχτεί εκείνος. Όλα τ΄άλλα κανονίζονταν.
Ο νεαρός Στράτος έδειξε έκπληξη στην κίνηση του αγνώστου.
Πείστηκε τελικώς πως το εννοούσε ότι επρόκειτο να του
χαρίσει ένα ακριβό αυτοκίνητο. Η ανάσα του κόπηκε μπροστά
σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο, γούρλωσε τα μάτια στη θέα
των κλειδιών και ξεροκατάπιε. Έμεινε να τα κοιτάζει σαν
υπνωτισμένος. Πρώτη φορά στη ζωή του αισθάνθηκε τόσο
τυχερός. Μια απέραντη ευτυχία απλώθηκε μέσα του και
έφερε ένα μούδιασμα στα χείλη του που δεν μπορούσε να
αρθρώσει λέξη. Φαντάστηκε τον εαυτό του μέσα στο ακριβό
αυτοκίνητο που λίγο πριν του είχε δείξει ο άγνωστος κύριος
παρκαρισμένο έξω απ΄το ξενοδοχείο, να προκαλεί τη ζήλια
των συνομηλίκων του. Αυτή τη ζήλεια που συνήθως ένιωθε
Ιούνιος 2015 | Τεύχος 7 | Ανθρώπων Έργα
389