Ανθρώπων Έργα
Ανθρώπων Έργα
«Θα προτιμούσα να αναζητήσουμε κάτι το οποίο να μπορεί να
φορεθεί σχετικά εύκολα, όχι κάτι το εξεζητημένο» είπε στον
πωλητή. «Η σύζυγός μου προτιμάει τα ασυνήθιστα σχέδια
στα κοσμήματα, αλλά είναι γεγονός πως δεν της αρέσουν τα
βαρυφορτωμένα. Κι εγώ από την πλευρά μου θα ήθελα να
μπορεί να φοράει συνέχεια, αν το θέλει, το κόσμημα που θα
διαλέξω για εκείνη».
Ο κοσμηματοπώλης, αφού του ζήτησε την άδεια, πήρε και
τοποθέτησε ξανά πίσω στις προθήκες τους κάποια από τα
περιδέραια που ήταν αρκετά φαρδιά, μεγάλα ή φορτωμένα
με ογκώδεις πολύτιμες πέτρες.
Ο Κοσμάς κοιτούσε προσεκτικά τα κομμάτια που είχε τώρα
μπροστά του, αλλά δυσκολευόταν να αποφασίσει. Σε σχέση με
τα δώρα που επέλεγε για την Τασία στο παρελθόν, σε άλλες
γιορτές ή επετείους, τούτα εδώ ήταν κατά πολύ ανώτερα. Το
συναίσθημα της ντροπής ξαναγύρισε, τώρα όμως ήταν παρέα
με μια αδικαιολόγητη ανασφάλεια. Συνοφρυώθηκε.
«Είναι τόσο δύσκολο να διαλέγεις κάτι για κάποιον, όταν τον
αγαπάς…», μονολόγησε σιγανά.
«Πώς είπατε;» ο πωλητής δεν τον άκουσε καλά.
«Τίποτα, μια διαπίστωση έκανα» είπε αμήχανα ο Κοσμάς.
«Είπα ότι είναι δύσκολο να διαλέγεις κάτι για κάποιον, όταν
τον αγαπάς… Το έχετε σκεφτεί ποτέ; Εγώ πρώτη φορά το
συνειδητοποίησα, τουλάχιστον έτσι όπως σήμερα».
Ο πωλητής τον κοίταξε με ένα ερωτηματικό βλέμμα. Δεν
είχε καταλάβει.
«Εννοώ ότι όταν αγαπάς κάποιον, η επιλογή ενός δώρου
φαντάζει δύσκολη, γιατί νοιάζεσαι υπερβολικά για το πώς θα
του φανεί. Θέλεις να του αρέσει, θέλεις να είναι το καλύτερο
δώρο που έχει λάβει ποτέ του. Ό,τι κι αν είναι αυτό. Θέλεις
να πιάσεις το «στίγμα» του, θέλεις να πετύχεις αυτό που
προτιμά… Τον αγαπάς και σε νοιάζει, καταλάβατε; Ενώ σε
κάποιον τρίτο… όταν δεν είναι τόσο σημαντικός για σένα…
θα μπορούσες να επιλέξεις οποιοδήποτε δώρο, χωρίς να σε
ενοχλεί τόσο αν αυτό δεν είναι του γούστου του, εφόσον μπορεί
να το αλλάξει… Αντίθετα, η γυναίκα μου για παράδειγμα,
δε θα ήθελα να αλλάξει αυτό που της έχω διαλέξει, θα με
στενοχωρούσε, θα ήταν σαν να είχα αποτύχει στην επιλογή
μου.»
Ο Κοσμάς σταμάτησε να μιλάει. Η προσοχή του είχε στραφεί
σε ένα περίτεχνο δαχτυλίδι-πεταλούδα, κατασκευασμένο
από λευκόχρυσο. Μόλις το είδε, κατάλαβε ότι ήταν αυτό που
έψαχνε. Το πήρε στα χέρια του.
Η πεταλούδα είχε ανοιχτά τα φτερά της, καλύπτοντας
όλο το πλάτος ενός γυναικείου δαχτύλου. Τα φτερά της ήταν
καλυμμένα από μικρές μπλε πέτρες, οι οποίες έκαναν κομψή