Ανθρώπων Έργα
Ανθρώπων Έργα
καρδιά του κι έφερε την Ανάσταση. Τότε δεν ήξερε το όνομά
της, αλλά για χρόνια μετά, αυτό έγινε ένα μικρό αστείο μεταξύ
τους: «Αχ, Αναστασία μου, μόλις σε είδα τότε ήταν σαν την
Ανάσταση, όλο βεγγαλικά και πυροτεχνήματα» έλεγε και
την πείραζε.
Ωραίες εποχές… Για να τη δει έστω και για λίγο, πήγαινε
στο χωριό της κάνοντας χιλιόμετρα και χιλιόμετρα με τα πόδια,
φορώντας πάντα τα βρώμικα ρούχα της δουλειάς για να μη
δίνει στόχο. Αν τον έβλεπε κανείς, θα νόμιζε ότι πήγαινε σε
κάποιο σπίτι για να μαστορέψει. Αν ήταν τυχερός κι εκείνη
ήταν στο παράθυρό της, την έβλεπε για μια στιγμή - μόνο
για μια στιγμή - κι έπειτα γυρνούσε πάλι με τα πόδια πίσω.
Άλλες φορές, όταν ο καιρός δεν ήταν καλός κι εκείνη ήταν
κλεισμένη μέσα στο σπίτι ή τύχαινε να είναι απασχολημένη
με τις δουλειές, εκείνος επέστρεφε άπραγος, χωρίς να έχει
μπορέσει να τη δει καθόλου. Κι όταν συνέβαινε αυτό, τις
επόμενες μέρες ήταν τόσο κακόκεφος, που κανείς άνθρωπος
δεν μπορούσε να τον προσεγγίσει. Μέχρι να καταφέρει να
την ξαναδεί, παρέμενε ράθυμος και συννεφιασμένος.
Κι αυτές του οι διαδρομές, από και προς το χωριό, να
συνεχίζονται για χρόνια…
«Πόσες δ