Ανθρώπων Έργα
Ανθρώπων Έργα
Αυτός παγώνει. Τι να της πει; Ούτε αυτός θέλει να την αφήσει
να φύγει, ποτέ. Και ξαφνικά, το να την προστατέψει, διώχνει
οποιαδήποτε άλλη σκέψη από το μυαλό του. Φτάνει να είναι
μαζί. Όσο ο μπαμπάς είναι μαζί της, όλα θα είναι μια χαρά.
«Μην ανησυχείς γλυκιά μου, ο μπαμπάς θα το φροντίσει. Ο
μπαμπάς θα διώξει μακριά όλα αυτά που σε στενοχωρούν».
Σκύβει στο αυτί του και του λέει ψιθυριστά, σαν να φοβάται
μην την ακούσει κανείς «θα πας να σταματήσεις τον κακό
άνθρωπο;»
Όλος ο πόνος και ο φόβος στη σπασμένη της φωνή, τον
αιφνιδίασε σαν γροθιά στο στομάχι. Σηκώνεται και την παίρνει
στην αγκαλιά του.
«Ναι, αγάπη μου. Θα τα διώξω όλα μακριά. Θα τον διώξω
μακριά. Δεν θα σου ξανακάνει ποτέ κακό. Το υπόσχομαι. Ο
μπαμπάς σου το υπόσχεται, αγάπη μου».
έναν συγκρατούμενο, «για την κακιά την ώρα». Κάτι που είχε
ορκιστεί να μην χρησιμοποιήσει ποτέ ξανά.
Αφήνει το όπλο πάνω στο κρεβάτι, δίπλα από τη μισοφτιαγμένη
βαλίτσα. Ήταν καιρός να πάρει μια απόφαση.
Βασιλική Δραγούνη
Το παιδί ξεσπάει σε δάκρυα. Οι λυγμοί ταρακουνούν το
μικροσκοπικό της σώμα. Την κουνάει απαλά στην αγκαλιά
του και της τραγουδά μέχρι να ηρεμήσει. Σε λίγο αποκοιμιέται.
Γλιστρά έξω από το δωμάτιο και αρχίζει να πακετάρει τα
πράγματα τους.
Μέσα σε ένα αναστατωμένο συρτάρι διακρίνει κάτι στο βάθος.
Τα δάχτυλά του αγγίζουν το κρύο μέταλλο και σφίγγουν
γύρω από τη λαβή. «Δώρο» από ένα παλιό φιλαράκι του,
324
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
Ιούνιος 2015 | Τεύχος 7 | Ανθρώπων Έργα
325