Ανθρώπων Έργα
και περηφάνειας. Ήταν
τόσο τυχερός που η ζωή
τον είχε φέρει κοντά μου
έστω και για τόσο μικρό
διάστημα. Πρόλαβα
να του πω ότι και γω
αισθανόμουν το ίδιο ενώ
δάκρυα στόλισαν τον
αποχαιρετισμό μας.
Μερικές μέρες μετά η
οικογένειά μου ταξίδεψε
στις ρίζες μας για την
κηδεία του παππού.
Θαμμένος όπως ακριβώς επιθυμούσε στο πλευρό της γυναίκας
του. Οι άνθρωποι που τον ήξεραν μίλαγαν με τα καλύτερα
λόγια για κείνον. Έμεινα μαγεμένος αντικρίζοντας την ομορφιά
του τόπου μας, την γη που περπάταγε κάθε μέρα εκείνος. Η
φύση δεν ήταν όπως την φανταζόμουν. Λάτρεψα τις ομορφιές
της, περπάτησα στα μονοπάτια της, οσμίστηκα τον καθαρό
αέρα της –χωρίς κανένα ενοχλητικό σύμπτωμα αλλεργίαςαγάπησα τους ανθρώπους της που με αγκάλιασαν με αγάπη
όπως ακριβώς είχε κάνει και ο παππούς μου. Το σπίτι και
τα ζωντανά του παππού με άφησαν άφωνο. Περιποιημένα,
φτιαγμένα, φροντισμένα όπως ακριβώς έκανε εκείνος τα είχε
302
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
Ανθρώπων Έργα
και ο γείτονας. Τα αναγνώρισα ένα προς ένα όπως μου τα
είχε περιγράψει. Με τα ονόματα, τις αδυναμίες και τα χούγια
τους. Κάθισα μαζί τους, τα τάισα και τα πότισα όπως μου
έδειξαν. Φρόντισα το κτήμα του και τον φαντάστηκα να το
κοιτάζει με αγάπη.
Ένιωσα γεμάτος. Ένιωσα για πρώτη φορά στην ζωή μου
ευτυχισμένος! Ένιωσα ευγνωμοσύνη γ