πέρα από την εκπληκτική της δυνατότητα να μαγνητίζει το
ενδιαφέρον, ταυτόχρονα με το άναμμα των φώτων της σκηνής.
-Θα σε έκανε ευτυχισμένο αυτή η επιλογή σου;
-Μα είμαι ευτυχισμένος, έτσι κι αλλιώς. Δεν φαντάζομαι τον
εαυτό μου να κάνω κάτι άλλο. Ωστόσο, δεν θα πρέπει, ποτέ
μας, να επαναπαυόμαστε. Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο,
ενώ όλοι μας είμαστε επιδεκτικοί βελτίωσης. Συνεπώς, δεν
θα πρέπει να νιώθουμε πλήρως καλυμμένοι με όσα κάνουμε,
αλλά να είμαστε ανήσυχοι και να αγωνιζόμαστε για κάτι ακόμα
καλύτερο, αλλιώς θα αφήσουμε τα τάλαντά μας στάσιμα,
όπως είπαμε και παραπάνω και για να καταλήξουμε εκεί που
ξεκινήσαμε. Η ζωή είναι αγώνας διαρκείας. Ποτέ μας, δεν
μπορούμε να πούμε ότι δεν υπάρχει κάτι καινούριο και πιο
καλό, από όσα έχουμε κάνει ως τώρα.
-Τι σε εμπνέει στα κείμενά σου και πώς ξεκινάς, συνήθως,
τη συγγραφή τους;
-Όσο και να φαίνεται περίεργο και με βάση και την τρίτη
ερώτηση, η τέχνη του Θεάτρου Σκιών είναι αυτή που με
καθοδηγεί ακόμα και στις συγγραφικές εμπνεύσεις μου. Όντας
«παντολογία», ο Καραγκιόζης είναι το πάτημά μου, πάνω στο
οποίο αντλώ τις εμπνεύσεις μου για τα κείμενά μου, ακόμα και
όταν αυτά φαίνεται να έχουν μια άλλη θεματική. Από εκεί και
στο εξής, δουλεύω μέσα την ιδέα μου, την «κοιλοπονάω», όπως
έλεγε και ο δάσκαλός μου, με αποτέλεσμα, όταν έρθει η ώρα
να την αποτυπώσω γραπτώς, να μπορώ να την καταγράψω
248
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
μέσα σε απίστευτα μικρό χρονικό διάστημα. Περισσότερο
χρόνο, από εκεί και στο εξής, χάνω στη λεγόμενη «μάχη των
λέξεων», για λεπτομέρ