Θωμάς Αθ. Αγραφιώτης
Ο Καραγκιόζης και οι Βασιλείς των ορέων
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (φοβισμένα) Εγώ είμαι ο…
ΚΛΕΦΤΗΣ: (πολύ δυνατά) Λέγε, ωρέ, ποιος είσαι; Μίλα!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (με οργή) Σταμάτα να μου φωνάζεις και
θα σπάσεις κανένα από τα ελατήρια της επιστήμης…
ΚΛΕΦΤΗΣ: Τούρκος είσαι;
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Όχι! Έλληνας! Και ψάχνω το θείο μου τον
τσέλιγκα, τον Μπαρμπαγιώργο!
ΚΛΕΦΤΗΣ: Ανιψιός του Μπαρμπαγιώργου είσαι; Πες το,
παιδί μου! Ο θείος σου είναι το καλύτερό μου παλικάρι! Όμως
εδώ πάντα προσέχουμε, γιατί είμαστε συνεχώς σε εγρήγορση.
Πολεμάμε διαρκώς τον εχθρό.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Κηρύχτηκε κανένας πόλεμος και δεν το
έμαθα;
ΚΛΕΦΤΗΣ: Ο πόλεμος δεν έχει σταματήσει ποτέ! Αιώνες μετά
την πτώση της Βασιλεύουσας και πολεμάμε ακόμα. Κάναμε
επαναστάσεις εδώ στο βουνό και διώξαμε τον Τούρκο από
τα άγια χώματά μας! Τον στείλαμε στην Κόκκινη Μηλιά και
ακόμα παραπέρα! Όμως, ο πόλεμος δεν έχει πάψει! Ο Τούρκος
έφυγε, αλλά ο εχθρός παρέμεινε και φοράει όχι τουρμπάνι,
αλλά ευρωπαϊκό καπέλο. Φοράει επίσημο κουστούμι και είναι
πολύ χειρότερος και από τον Τούρκο. Ο πόλεμος συνεχίζεται…
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Και εγώ μαζί σου τότε! Θα μπω στην πρώτη
γραμμή του πυρός… Θα πολεμήσω στο πλάι σου, όπως με
τον Κατσαντώνη και τον Αθανάσιο Διάκο! Όπως με τον
Πατριάρχη και τον Καπετάν Γκρη!
ΚΛΕΦΤΗΣ: Μπράβο, παιδί μου! Χαιρετισμούς στον
Μπαρμπαγιώργο! Σε αφήνω! (φεύγει με σάλτο προς το βουνό)
240
Ανθρώπω