Απεικάσματα Σκέψης
Απεικάσματα Σκέψης
Δωμάτιο μικρό,
το σώμα νεκρό,
φιλιά ξεχασμένα,
στην πόρτα θα μπει
εικόνα θαμπή
απ’ τα περασμένα.
“Το τρύπιο παλτό”
Τ’ αστέρια θαμπά
σε έν’ αραμπά
κι εγώ τριγυρνάμε,
φεγγάρι μουντό
μην κλαις, δεν ρωτώ
απόψε που πάμε.
Στην πόλη γυρνώ,
αντίο στερνό
διαβάζω στα χείλη,
φανάρια σβηστά,
μπαλάντες, κρουστά
παίζουν το δείλι.
178
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
Ποια είν’ δεν ρωτώ,
το τρύπιο παλτό
παλιά μου θυμίζει,
μιας πόρτας τριγμός
και ένας λυγμός
στ’ αφτιά τριβελίζει.
Η νύχτα θα ’ρθει,
ξανά θα βρεθεί
γυμνό το φεγγάρι
και για να ντυθεί,
σε ύπνο βαθύ
εμένα θα πάρει.
Γιάννης Καμπύλης
18/20-12-08, Πειραιάς
Ιούνιος 2015 | Τεύχος 7 | Ανθρώπων Έργα
179