Απεικάσματα Σκέψης
Απεικάσματα Σκέψης
Εμείς όρθιοι στο λυκαυγές,
σε παράμερη γωνία,
ψηλαφούμε ευοίωνες τελετουργίες
ως μνηστήρες της μυθολογίας.
Χτυπάνε οι καμπάνες,
-μήτρες πρόσκλησηςμε του καημού τις βαριές αλυσίδες,
αρματωμένοι οι σταυροί της κατήφειας
από ακάνθινα στεφάνια.
Τραχείς αναδύονται οι στίχοι
απ’ τα κάστρα της απόγνωσης,
ματώνοντας τις λευκές σελίδες
των πεπρωμένων μας.
“Κυνηγώντας το μέλλον”
Μην οργώνεις την ψυχή μου,
ξεριζώνεις τις πετρωμένες παπαρούνες σου
λίγο πριν ροδίσουν οι ρώγες των σταφυλιών,
την ώρα της ανέπαφης εξομολόγησης.
Τα μαλακά στήθια του ουρανού
ταΐζουν με τρόμο τις αναμνήσεις,
συμπλέουν τα σπαθιά
ανασκαλεύοντας τις πίκρες.
120
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
Τίποτα δεν έχει χαθεί...
οι ποιητές παραμένουν
πρωτόπλαστοι προφήτες,
με τα ρόδινα δειλινά
αρματωσιές ονείρων πλάθουν,
καταργώντας την ρουτίνα του θανάτου.
Το υψιπετές φως, αγέραστος εραστής,
με διάφανο βλέμμα λικνίζει
το μέλλον του κόσμου.
Χάρης Παπασάββας
Ιούνιος 2015 | Τεύχος 7 | Ανθρώπων Έργα
121