Απεικάσματα Σκέψης
“ΕΛΕΥΘέΡΙΑ ΠΟΡΕΙΑ”
Απεικάσματα Σκέψης
μου.
Θέλω να φωνάξω μα δε βγαίνει φωνή.
Θέλω να κλάψω μα δεν κυλάει δάκρυ.
Θέλω να μιλήσω μα δεν μπορώ να αρθρώσω
λέξη.
Θέλω να πω όσα δε τόλμησα ποτέ μου μα τα
κλειδώνω στο μαύρο σεντούκι της ψυχής μου!
Προσπαθώ να περπατήσω μα μένω κολλημένη,
στάσιμη στον συνήθη Εαυτό μου.
Προσπαθώ να κουνήσω τα δάχτυλα μα σαν
αντικείμενα κέρινου ομοιώματος μένουν εκεί
άπραγα να στολίζουν την επιφανειακή μου
βιτρίνα.
Είμαι άνθρωπος;
Δεν είμαι;
Νιώθω τη βαριά ανάσα μου μα δεν ακούω τον
χτύπο της καρδιάς μου.
Ακούω ήχους από γύρω μου μα δεν αισθάνομαι
τον κόσμο που δραστηριοποιούμαι.
Είναι σα να είμαι άνθρωπος αλλά και σα να
μην είναι κιόλας!
Σα να έχω σάρκα με οστά μα σα να μην έχω
εγκέφαλο και νεύρα για να κινήσω το σώμα
154
Δεν είναι πως νιώθω ρομπότ! Είναι που οι
άλλοι με ανάγκασαν να γίνω! Κι εγώ απλώς
υπάκουσα!
Είμαι ένα τίποτα;
Είμαι τα πάντα, όλα;
Είμαι ο αληθινός μου εαυτός;
Ή μήπως το ορόσημο κάποιου άλλου;
Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 7 | Ιούνιος 2015
Κι όχι πως τους χρεώνω τα λάθη μου! Τους
πιστώνω όμως την ώθησή μου σε αυτά!
Είμαι μια φιγούρα;
Μια μαριονέτα;
Ένα ριγμένο κουτάλι στον ωκεανό;
Είμαι;
Αισθάνομαι;
Ζω;
Ιούνιος 2015 | Τεύχος 7 | Ανθρώπων Έργα
155