στοιχεία της νεώτερης Ιστορίας μας. Θα μπορούσαμε,
ακόμα, να το χαρακτηρίσουμε ερωτικό μυθιστόρημα,
αν και κρύβει πολλά και καλά κρυμμένα μυστικά
που θα μπορούσαν να το εντάξουν στην αστυνομική
λογοτεχνία. Εν ολίγοις πρόκειται για ένα ακόμα
μυθιστόρημα ‘Καλπούζου’ το οποίο αποκαλύπτει
όλα τα ποικιλόμορφα χαρακτηριστικά του, τα οποία
καθηλώνουν τον αναγνώστη από την πρώτη έως
την τελευταία σελίδα του!
Ο συγγραφέας τοποθετεί το λογοτεχνικό καμβά
του αρχικά στη δεκαετία του ’60, σε ένα μικρό χωριό
στην Άρτα και στη συνέχεια στην πολύβουη Αθήνα,
κι εμείς παρακολουθούμε από κοντά τις ζωές δύο
παιδιών, της Θάλειας και του Άνδη οι οποίες είναι εξ’
αρχής άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους, έστω και αν
συχνά η μοίρα, ο Θεός ή ο Διάβολος αποφασίζουν να
τις παρασύρουν σε ξεχωριστές πορείες στη διάρκεια
της ζωής τους. Η Θάλεια είναι ένα παιδί ήσυχο,
ντροπαλό, καταπιεσμένο και υπερπροστατευμένο
που έχει μάθει να ακολουθεί τον δρόμο που
αποφασίζουν άλλοι για αυτήν. Αντίθετα, ο Άνδης
είναι ένα ‘τσογλανόπαιδο’ προικισμένο από τη φύση
με πολλά προσόντα, κυριότερο εκ των οποίων είναι
ένας ατίθασος και ανυπότακτος χαρακτήρας που
ακολουθεί πάντα αυτό που του λέει το ένστικτό του.
Δεν έχει μάθει να περιορίζεται, να υπακούει ή να
ακολουθεί την πεπατημένη. Θεωρεί ότι πρέπει να τα
60 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 5 | Ιούνιος 2014
ζήσει όλα, να τα δοκιμάσει όλα, να τα κατακτήσει
όλα, αλλιώς η ζωή δεν έχει κανένα νόημα.
Όσο αταίριαστοι κι αν είναι αυτοί οι δύο χαρακτήρες
τόσο ιδανικά συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο και δεν
αργεί να αναπτυχθεί ένας δυνατός έρωτας ανάμεσά
τους, που όσο κόντρα κι αν βρίσκει το ρεύμα, τόσο
πιο σθεναρά αυτός συνεχίζει να γιγαντώνεται. Οι δύο
ήρωές μας πλαισιώνονται από ένα πλήθος άλλων
ηρώων που ο καθένας παίζει κι ένα σημαντικό ρόλο
στη ζωή και στις επιλογές του Άνδη και της Θάλειας.
Μέσα από κάθε περιστατικό της ζωής τους
βλέπουμε να περνούν ιστορικά γεγονότα που
σημάδεψαν τη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας,
όπως ο Εμφύλιος με τα μίση και το στιγματισμό που
επέφερε σε όσους ανήκαν στο ‘θεωρητικά’ αντίπαλο
στρατόπεδο – γιατί ποιο στρατόπεδο μπορούσε να
θεωρηθεί αντίπαλο από τη στιγμή που όλοι ήταν
έλληνες; - ή η δικτατορία των συνταγματαρχών
και ο φόβος που εμφυσήθηκε σε κάποιους, ενώ
κάποιοι άλλοι άντλησαν αρρωστημένη δύναμη
ώστε να επιβληθούν στους αντιφρονούντες, αλλά
και στους πιο αδύναμους από εκείνους, καθώς
έπρεπε κάπου να ξεσπάσουν την καταπίεση που
υπέστησαν οι ίδιοι πρώτα. Κατόπιν έρχεται η
μεταπολίτευση με όλες τις φρούδες υποσχέσεις που
τότε φάνταζαν ‘απελευθερωτικές και ριζοσπαστικές’
ενώ αργότερα η ιστορία απέδειξε πως ήταν απλά
Ιούνιος 2014 | Τεύχος 5 | Ανθρώπων Έργα | 61