15+1 Bloggers γράφουν...
εξηγήσει πως η χθεσινή νύχτα δεν ήταν ένα ψέμα.
Εννοούσε όλα τα τρυφερά λόγια που της ψιθύριζε
στο αυτί όταν οι δυο τους χάνονταν μέσα στου
έρωτα τη παραζάλη και τα ζεστά κορμιά τους
γίνονταν ένα. Να της μιλήσει για εκείνον. Είχε
τόση ανάγκη να ανοιχτεί σε κάποιον άνθρωπο, να
καταθέσει την ψυχή του και να αφεθεί επιτέλους
κι η Βάσια μπορούσε να γίνει αυτός ο άνθρωπος!
Για χρόνια ολόκληρα δεν είχε μιλήσει σε κανέναν.
Σε κανέναν για τη γυναίκα που λάτρευε κι έγινε ο
ίδιος η αιτία να την χάσει για πάντα. Κανένας ποτέ
δεν έμαθε για την απόπειρα αυτοκτονίας που έκανε
μετά και τον έσωσε την τελευταία στιγμή ο πατέρας
του. Ένας πατέρας πρότυπο. Τον μεγάλωσε, τον
σπούδασε, δούλευε σε δυο δουλειές για να μη
τους λείψει τίποτα και να μπορεί να πληρώνει
τα φάρμακα και τις νοσηλείες της μητέρας του.
Τώρα αξίζει κάθε δική του προσπάθεια ώστε να
έχει τη φροντίδα και το τέλος που του πρέπει.
Ήθελε τόσα πολλά να της πει κι επιτέλους να τα
μοιραστεί για να γαληνέψει η ψυχούλα του.
Είχε περάσει ένας μήνας που ξημεροβραδιαζόταν
μάταια στο καφενείο του κυρ Μιχάλη, ρωτώντας
326 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 5 | Ιούνιος 2014
Μια ιστορία αγάπης
δεξιά και αριστερά για εκείνη και κρατώντας αντί
για τα καλάθια του, το μπλε της μαντήλι. Δεν
ήξερε που αλλού να πάει να την βρει. Κανείς δεν
ήξερε.
«Έλα παλικάρι μου, κερασμένο το γλυκάκι από
μένα, να πάνε τα φαρμάκια κάτω.».
«Να σαι καλά κυρ Μιχάλη μου, δε κατεβαίνει
τίποτα.».
«Φάε κάτι βρε παιδί μου, μισός έχεις μείνει.».
«Αν τη δεις θα της πεις πως την ψάχνω;».
«Πάλι τα ίδια θα λέμε βρε Στέλιο μου; Εννοείται
πως θα της μιλήσω αμέσως μόλις την δω αλλά
δεν έχει φανεί καθόλου βρε παιδί μου και δε
μου μιλάς κιόλα να καταλάβω τι της έκανες της
κοπέλας και εξαφανίστηκε.»
«Να της πεις πως είναι μεγάλη ανάγκη να της
μιλήσω. Μεγάλη! Ναι;»
«Ναι παιδί μου, άντε σύρε να πουλήσεις τίποτα
γιατί τον τελευταίο καιρό τα’ χεις φορτώσει στο
κόκορα κι οι ανάγκες τρέχουν.»
Η Βάσια έσφιγγε τα δόντια και κρατιόταν με το
ζόρι να μη βγει έξω ενώ δυο δάκρυα έπεσαν σαν
κορόμηλα από τα μάτια της. Δεν ήξερε αν ήθελε
Ιούνιος 2014 | Τεύχος 5 | Ανθρώπων Έργα | 327