Ανθρώπων Έργα Ιούνιος 2014 | Page 314

Νεκτάριος Μπουτεράκος Αργότερα πήγαν στην πλατεία Ψειρή, σε ένα κλαμπ που έπαιζε λάτιν μουσική. Το είχαν επισκεφτεί παλιότερα με τη Ζωή κι είχαν θαυμάσει τις εξωτικές χορεύτριες σάλσα. Όμορφο μαγαζί, μικρό και γεμάτο κόσμο. Η μυρωδιά δυόσμου από τα μοχίτος κατέκλυζε τον χώρο. Βραζιλιάνικα κορμιά λικνιζόταν στους λάτιν ρυθμούς. Ο Αλέξανδρος αμέσως άρπαξε μια μαύρη καλλονή και αφέθηκαν στη νιρβάνα της σάλσα. Η Ζωή είχε κάνει καλή δουλειά. Η μαύρη θεά ενθουσιάστηκε με τη δεξιοτεχνία του. Ο Χρήστος παρήγγειλε δυο μοχίτος. Αποφάσισε να αφεθεί κι ο ίδιος στη ζαλάδα που προκαλεί το αλκοόλ. Μια καλλίγραμμη γυναίκα τον πλησίασε και του άπλωσε το χέρι. «Έλα μαζί μου...», του έκανε νόημα δείχνοντάς του την πίστα. Αρνήθηκε χαμογελώντας, αλλά η επιμονή της τον έκανε να ανέβει διστακτικά μαζί της. Μέσα σε λίγα λεπτά βρήκε τον ρυθμό και ακολουθούσε την παραζάλη των βημάτων της. Η σαγήνη και η καλή διάθεση, που εξέπεμπε στην πίστα, ήταν η αιτία, ώστε όλα τα βλέμματα να πέσουν πάνω του. Σαν αέρας στροβιλιζόταν στην πίστα. Τα πόδια του είχαν φτερά, σαν τον γοργοπόδαρο 314 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 5 | Ιούνιος 2014 Η αναγέννηση των ηρώων - Ύδωρ Ερμή. Είχε πολύ καιρό να διασκεδάσει έτσι. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς ο Χρήστος, πολλές φορές συγκράτησε τον Αλέξανδρο να μην κάνει καμιά ανοησία, τύπου απιστίας, που θα μετάνιωνε μετά. Ο κόσμος άρχισε να μειώνεται κι έτσι αποφάσισαν να φύγουν. Ήταν αρκετά αργά και οι δρόμοι είχαν ερημώσει. Αποφάσισαν να κάνουν μια βόλτα στα στενά του Ψειρή, για να καπνίσει ο Αλέξανδρος ένα τελευταίο τσιγάρο, ώστε να του φύγει η υπερένταση. Περπατώντας και αερολογώντας, δεν πήραν είδηση μια ομάδα από τέσσερις άντρες με μαύρα γυαλιά και λευκή επιδερμίδα, που τους ακολουθούσε. Ο Αλέξανδρος θέλησε να αδειάσει την κύστη του. Με τόσα μοχίτος ήταν αναμενόμενο. Τη στιγμή εκείνη ο Χρήστος τους αντιλήφθηκε να έρχονται από μακριά. Μέσα στη παραζάλη του ποτού, του φάνηκαν χιλιάδες. «Αλέξανδρε, τελείωνε!». «Υπομονή, με τόσα που ήπια!». «Δεν είμαστε μόνοι μας…». «Ήρθαν κι άλλοι για κατούρημα;». «Δεν νομίζω! Για γύρνα…». Ο Αλέξανδρος γύρισε απότομα και είδε τους άντρες να πλησιάζουν απειλητικά. Πήρε θέση άμυνας, Ιούνιος 2014 | Τεύχος 5 | Ανθρώπων Έργα | 315