Ανθρώπων Έργα
- Aκριβώς.
- Ο εγωισμός σου έχει ξεπεράσει κάθε όριο.
- Θα προτιμούσα να υπάρχεις, αλλά δυστυχώς
είσαι μόνο στη φαντασία μου.
- Και συνεπώς με εξαφανίζεις όποτε θες;
- Mάλλον ναι, αν και η φαντασία μου μερικές
φορές είναι ανεξέλεγκτη.
- Δική σου είναι, ότι θες την κάνεις.
- Αυτό σου εξηγώ. Δεν την κάνω πάντα ότι
θέλω.
- Μάλιστα.
- Πάντως να ξέρεις ότι εξαφανίζεσαι όταν
πηγαίνω στη δουλειά.
- Κι εσύ εξαφανίζεσαι όταν πηγαίνω για ύπνο.
- Δεν είναι το ίδιο.
- Γιατί δεν είναι το ίδιο;
- Γιατί εγώ συνεχίζω να υπάρχω όταν εσύ
κοιμάσαι.
- Κι εγώ συνεχίζω να υπάρχω όταν πηγαίνεις
στη δουλειά.
-…
-Είδες ότι παραλογίζεσαι;
-Μην πεις ποτέ ότι δεν ήμουν ειλικρινής μαζί
σου.
“Ώστε έλεγες αλήθεια” λέω τρέμοντας.
“Φυσικά και έλεγα αλήθεια. Σου έδωσα την
238 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 5 | Ιούνιος 2014
Ανθρώπων Έργα
δυνατότητα να ζήσεις αλλά την πέταξες
στα σκουπίδια.” Είμαι σίγουρος ότι τα μάτια
της βγάζουν φωτιές, καθώς γυρίζει και με
καρφώνει με το βλέμμα της.
“Ποια είσαι; Tι θες από μένα;” την ρωτάω
γονατίζοντας ικετευτικά μπροστά της.
“Ξέρεις καλά ποια είμαι. Είμαι η Τζο. Από το
Τζόκερ.”
Ποτέ δεν την ρώτησα από που βγαίνει το
όνομά της. Φανταζόμουν ωστόσο κάτι πιο
συνηθισμένο, όπως το Γεωργία ας πούμε.
“Με τον Τζόκερ πάντα κερδίζεις” τολμώ
να ψελλίσω, καθώς παρακολουθώ την
μεταμόρφωσή της σε τραπουλόχαρτο, που ο
αέρας το παίρνει και το στριφογυρίζει πάνω
από το κεφάλι μου.
“Ο Τζόκερ παίζει παιχνίδια. Και φέρνει τα
πράγματα εκεί που επιθυμεί. Κι αν αποτύχει,
αλλάζει παιχνίδι.”
Αυτές ήταν οι τελευταίες της λέξεις.
Οι παίκτες αποχώρησαν. Καινούριοι παίκτες
εμφανίστηκαν στο τραπέζι.
Κι η τράπουλα ξαναμοιράστηκε.
Μηλέβα Αναστασιάδου
Ιούνιος 2014 | Τεύχος 5 | Ανθρώπων Έργα | 239