Ανθρώπων Έργα
Άνθρωποι ή
ανθρωποειδή;
ΕΓΩ, Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ…
γράφει η Κωνσταντίνα
Καντζιού
Ποιος Θεέ μου είναι
άγνωστος μέσα στην Πλάση Σου; Άγνωστος
είναι όποιος είναι κρυμμένος, όποιος υπόκωφα
ξεφωνίζει και δεν ακούγεται. Άγνωστος είναι ο
άοπλος καημός του ανθρώπου που σαλεύει πίσω
στη ράχη του σαν άκακο φίδι, στραγγιγμένο από
το δηλητήριο του. Άγνωστος είναι ο περιπλανητής,
εκείνος που γυρίζει σαν σβούρα τον κόσμο και δεν
βγάζει λαλιά, μονάχα για να κλάψει βλέποντας τα
παθήματα των όμοιων του. Μα ωστόσο δεν μιλά,
κρύβεται στην σκιά και σωπαίνει, κοιτάζει δειλά
προς το φως μα δεν ξεπροβαίνει, γιατί για αυτόν
η περιπλάνηση τελειώνει, άμα τον ανακαλύψουν.
Άγνωστος εγώ που γράφω για εσένα που
διαβάζεις και ήρεμα περιδιαβαίνεις τις γραμμές
ελπίζοντας να μην χάνεις τον χρόνο σου. Η δικιά
μου σκιά είναι οι λέξεις και το φως η κρίση σου, μα
η περιπλάνηση μου θα αρχίσει κρυφά από αυτήν,
208 | Ανθρώπων Έργα | Τεύχος 5 | Ιούνιος 2014
Ανθρώπων Έργα
γιατί αλλιώς τελειώνει αν τυχόν με ανακαλύψεις.
Η ζωή μου είναι μια κινούμενη άμμος, όσο πιο
πολύ παλεύω ενάντια της, τόσο πιο αχόρταγα με
ρουφά και με καλύπτει. Το πρόσωπο μου επιβιώνει
στην επιφάνεια και τα μάτια μου βλέπουν ξεκάθαρα
τα πάντα. Και όχι μόνο όσα έχω δει ήδη μα και τα
λόγια όσων συνάντησα πήραν σάρκα και οστά και
σαν άλλες αιθέριες οπτασίες λικνίζονται μπροστά
μου.
Το ξυπνητήρι χτύπησε και εγώ το έκλεισα
απογοητευμένος ψάχνοντας απελπισμένος στο
μυαλό μου άλλα πέντε λεπτά ξεκούρασης. Η δίνη
του ύπνου κρατούσε σφιχτά το θυμικό μου και
κυριαρχούσε πάνω σε κάθε μου σκέψη για το
χρονικό διάστημα που μεσολαβούσε μέχρι το
επόμενο ενοχλητικό χτύπημα της ανθρώπινης αυτής
συσκευής που ήταν φτιαγμένη για να σκουντά
το κοιμισμένο μυαλό και να το φέρνει πάλι σε
κινητική εγρήγορση. «Σήκω ανάξιε, έχεις