Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου- 3ος διαγωνισμός Αιθέρια παράθυρα-3ο τεύχος | Page 53

Γίνονται σταγόνες και ποτίζουν το πιο διψασμένο δέντρο Μοιάζουν με μικρούς μεθυσμένους θεούς Περιμένουν την αυγή για να θάψουν στο χώμα τα μουσικά τους όργανα, μη μαρτυρήσουν τις σκανδαλιές της νύχτας Το κεφάλι μου βουίζει απ’ τις γροθιές του ανέμου στα αυτιά μου Τα κόκκαλά μου γίνονται περισσότερο εύθραυστα, σαν πηλός Όσο τα μάτια μου ενώνονται με το πηχτό σκοτάδι οι χτύποι της καρδιάς μου αγριεύουν Έμαθα πολλά, Θεέ μου, απ’ το ταξίδι Έμαθα πως η μοναξιά χτυπά πόρτες κλειστές, βαμμένες κόκκινες Η αλήθεια δεν χωράει στο παραμύθι Οι δαίμονες κολυμπάνε σε υγρά μάτια, κρύβονται σε αναστατωμένα βλέμματα Ο άνθρωπος είναι ζώο μαλλιαρό, φυλακισμένο από το δημιουργό του, έτοιμο να ελευθερωθεί με τον αγώνα του και να πετάξει.. Τα νυχτερινά μουσικά ακούσματα καλούν φωνές από το παρελθόν να φωλιάσουν στο λαρύγγι μου Η κούραση πιέζει τα βλέφαρα να σφραγίσουν τις πύλες σύνδεσης του μυαλού με την πραγματικότητα Νομίζω έχασα το δρόμο μου Τα λέμε το πρωί… 53