Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου- 3ος διαγωνισμός Αιθέρια παράθυρα-3ο τεύχος | Page 40

που γερνάει. Αυτή η άσπρη και δυνατή ψυχή… Βγαίνω στον κήπο. Ο
αέρας μυρίζει πεύκο. Προχωρώ και φτάνω στο δάσος. Το πεύκο εδώ
κυριαρχεί. Τα κουκουνάρια είναι πεσμένα στο έδαφος και
δημιουργούν τον καμβά του ονείρου μου.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΓΙΓΜΑΤΟΣ Δε με φίλησε ποτέ κανείς. Κανείς δεν
άγγιξε την ψυχή μου. Ένα άγγιγμα, χωρίς χέρια. Αυτό θέλω. Μια
ψυχή και ένα κράτημα του χεριού. Ένα φιλί στην ψυχή και στα χείλη.
Ένα άνθος μυρτιάς και ένα λευκό περιστέρι. Αυτό θέλω. Δε βλέπω, δεν
ακούω και δε νιώθω το σκοτάδι πια. Η αγάπη του Ορέστη με
συγκίνησε και με έκανε να αγαπήσω τη Λυδία. Με άγγιξε και με
παρακίνησε να δω την αλήθεια. Ζήτησα συγγνώμη από τον εαυτό μου
για ό,τι του έκανα. Και εκείνος με συγχώρεσε. Το σώμα μου έκανε
βουτιά στο κρύο νερό, πολλά χρόνια πριν. Πλέον ξεμούδιασε από το
κρύο και γύρισε την πλάτη στο κενό. Το σπίτι που τώρα ζω, είναι ένα
σπίτι ήσυχο. έτσι μπορώ να διώξω με φασαρία, τη δυστυχία μου. Είναι
λευκό σαν το χιόνι. και το ζωγραφίζω με το πολύχρωμό μου πινέλο.
Είναι καθαρό σαν το χαρτί και θα γράψω το ποίημα της ζωής μου. Θα
λυτρωθώ και θα αποδεχτώ. Θα ξεχάσω τα παλιά και θα ονειρευτώ τα
νέα!!! ΣΗΜΕΙΟ ΑΦΕΤΗΡΙΑΣ Ο χειμώνας που πέρασε, ήταν ο
ομορφότερος της ζωής μου. Δυο μήνες αφ’ ότου πήγα στο σπίτι αυτό,
ήρθε ο Ορέστης. Ήταν ακριβώς όπως στο πορτρέτο. Η ασκητική μορφή
με τα πράσινα ξεθωριασμένα μάτια, πήρε ζωή. Στην αρχή δεν τον
γνώρισα, μα η φωνή του με έκανε να νιώθω οικεία. Ήταν ο Ορέστης. Ο
άγγελός μου… - Λυδία πρέπει να συστηθώ ξανά… - Ορέστη!!! - Με
γνώρισες; - Το πορτρέτο στο τζάκι και η φωνή σου. Αυτή η φωνή που
χρόνια μου κρατούσε συντροφιά. - Δεν έφυγες!!! - Εσύ δεν είπες να
μείνω; - Ναι στο είπα. Μα δεν ήσουν φυλακισμένη. Μπορούσες όποτε
ήθελες να φύγεις. - Μα δε θέλω να φύγω. Εδώ μου αρέσει!!! -
Χαίρομαι πολύ γι’ αυτό… - Το σπίτι σου είναι πολύ όμορφο!!! - Δεν
είναι δικό μου αλλά μιας άλλης κοκκινομάλλας. - Της Δανάης; -
Ναι. ήταν δικό της και τώρα σου ανήκει. - Γιατί; - Αυτοί οι τοίχοι είναι
μαγικοί. Διώχνουν μακριά την πηγή του γήρατος… Και εσύ είσαι νέα.
- Το όνειρό μου… - Πραγματοποιήθηκε… Ο χειμώνας κύλησε
γρήγορα και μαζί με τον Ορέστη γυρίσαμε όλα τα μέρη κοντά στο
χωριό. Το σπίτι που μέναμε, το σπίτι των ονείρων μου, ήταν της κόρης
του και τώρα όπως μου είπε, μου ανήκει. Αυτό που πάντα ήθελα. Ένα
δικό μου σπίτι. Ο Ορέστης ήταν πολύ γοητευτικός, μα ποτέ δε μου
έδωσε περιθώριο να τον εξερευνήσω όπως ήθελα εγώ. Του είχα
γεννήσει την επιθυμία για ζωή – το ένιωθα -. Ο Ορέστης πολιόρκησε
την καρδιά μου και εγώ κατάκτησα τα μάτια του. Ήταν μια …
ιδιαίτερη σχέση. Φιλική ή ερωτική; Πατρική ή αδερφική; Δεν
40