Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου- 3ος διαγωνισμός Αιθέρια παράθυρα-3ο τεύχος | Page 34

Αναρωτήθηκες τι το έκανε έτσι,
γιατί εγκατέλειψε την ομορφιά
που προοριζόταν να αποκτήσει;
Ίσως γιατί χρειάστηκε
να προστατεύσει κάτι,
κάτω από αυτό,
κάτι που αξίζει πολλά παραπάνω.
Ίσως γιατί δεν του δόθηκε η ευκαιρία
να κάνει διαφορετικά.
Το φορούσα καθημερινά,
ενώ εσύ ξεκούραζες το δικό σου.
Τριβόταν με τις πέτρες,
όταν το δικό σου το αγκάλιαζαν τα ρόδα.
Και τώρα με αποστρέφεσαι,
γυρνάς το βλέμμα σου
στο άγριο δέρμα που έχω αποκτήσει.
Που βγάζει αλλού άρωμα κάπνας
και αλλού λεβάντας.
Η ομορφιά όταν ανακατεύεται με την σκληρότητα
δε σε αγγίζει, δεν αξίζει για σένα.
Όμως αν αναρωτιόσουν ποτέ
από που πηγάζει το άρωμα λεβάντας
που επισκιάζει που και που την κάπνα,
θα σου απαντούσα: από μέσα μου.
Εάν σε ρωτούσα,
από που πηγάζει το δικό σου άρωμα,
θα μου απαντούσες:
μου το έδωσαν τα ρόδα.
18. Το χρώμα του θανάτου,
Κωνσταντίνα Σπυροπούλου, Σ. Σ. Αυγουλέα Λιναρδάτου
Μαύρη μέρα έχει ξημερώσει.
Μαύρα τα ουράνια, μαύρος ο τόπος μας.
Σημάδι στέλνει ο θεός.
Κατάρα μαύρη αυτή τη μέρα πέφτει.
Κόκκινο, παντού κόκκινο.
Φλόγες, τα σπίτια τυλιγμένα στις φλόγες.
Οι καμπάνες θρηνούν. Το κακό έχει γίνει.
34