Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου- 3ος διαγωνισμός Αιθέρια παράθυρα-3ο τεύχος | Page 161

Πρέπει με κάποιον τρόπο να δω και εγώ τι γίνεται εκεί, να γνωρίσω και
την «άλλη πλευρά της ζωής». Μετά από αρκετή ώρα περισυλλογής,
άκουσα την πόρτα του υπνοδωματίου των γονιών μου να ανοίγει. Ο
μπαμπάς είχε ξυπνήσει και εγώ ήμουν έτοιμη να του πω όλες μου τις
σκέψεις και τις αποφάσεις. Τον έπεισα να με ακούσει και εκείνος
κρατώντας τον μυρωδάτο ελληνικό καφέ με τις τρεις φουσκάλες στα
χέρια του κάθισε με μεγάλη προθυμία στην πολυθρόνα. Ξεκίνησα,
λοιπόν, να του λέω όλη την ιστορία, από την ώρα που ξύπνησα μέχρι
την ώρα που γύρισε από τη δουλειά. Αφού, λοιπόν, του διηγήθηκα τα
γεγονότα, έφτασε η ώρα που θα του έλεγα και την πιο σημαντική
σκέψη μου, η οποία δεν ήταν άλλη από το να βοηθήσουμε και εμείς
αυτούς τους δύσμοιρους ανθρώπους που η μοίρα τους ανάγκασε να
ξενιτευτούν και να αφήσουν τα σπίτια και τις πατρίδες τους για να
σωθούν από αυτή τη σβάστικα, όχι όμως των Γερμανών αλλά
φανατικών μουσουλμάνων. -Και πώς θα τους βοηθήσουμε εμείς; με
ρώτησε ο μπαμπάς. -Καταρχήν, θα πάμε να αγοράσουμε τρόφιμα και
απαραίτητα υλικά για την προστασία τους, όπως ομπρέλες, αδιάβροχα
μπουφάν, κασκόλ, γάντια, σκουφιά και θα δω εάν μου περισσεύουν
και εμένα λίγα ρούχα για να τους τα προσφέρω. - Και πότε θα τα
κάνουμε όλα αυτά; ξαναρώτησε ο μπαμπάς. -Τώρα θα πάμε να
αγοράσουμε τρόφιμα και το επόμενο Σαββατοκύριακο θα
προμηθευτούμε τα ρούχα. Ήξερα πως ο μπαμπάς θα συμφωνούσε.
Μου είπε αμέσως να πάω να ντυθώ. Μέσα σε 5 λεπτά είχα ντυθεί και
τον περίμενα στην πόρτα - Να ετοιμαζόσουν τόσο γρήγορα και για το
σχολείο σου, μου λέει. Γελάσαμε και οι δύο και φύγαμε σαν
κυνηγημένοι χωρίς να το πούμε στη μαμά. Μετά από περίπου μισή
ώρα, γυρίσαμε στο σπίτι φορτωμένοι με πράγματα. Αφήσαμε τα
πράγματα στην κουζίνα και ακούσαμε αυτή τη διαπεραστική φωνή της
μαμάς: -Πού τριγυρνούσατε εσείς και τρελάθηκα από την αγωνία μου;
-Πήγαμε να ψωνίσουμε τρόφιμα για τους πρόσφυγες, είπαμε και οι
δύο με μια φωνή. Η μαμά προσπαθούσε να το συνειδητοποιήσει και
μας ρώτησε πώς και πήραμε μια τέτοια απόφαση. Της τα εξηγήσαμε
όλα από την αρχή. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα με τίποτα να
συμφωνήσει και η μαμά, η οποία μια ζωή διαφωνεί μαζί μου. Ήταν
για πρώτη φορά τόσο ενθουσιασμένη και παραξενεύτηκα πολύ από
αυτή της τη συμπεριφορά. Καθώς με καληνύχτιζε ο μπαμπάς, μου
είπε στο αυτί πως την επόμενη μου είχε μια έκπληξη, αλλά θα έπρεπε
να ξυπνήσω νωρίς, γιατί κάπου είχε να με πάει. Το άλλο πρωί μπήκε
στο δωμάτιο για να με ξυπνήσει. Πού να ήξερε πως όλο το βράδυ δεν
είχα κοιμηθεί καθόλου από την αγωνία μου. Χαιρετήσαμε τη μαμά
και ξεκινήσαμε. Κάποια στιγμή σταματήσαμε και μου είπε να κατέβω,
161