Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου- 3ος διαγωνισμός Αιθέρια παράθυρα-3ο τεύχος | Page 155

άγχος. Την πρώτη μέρα με πήγε ο πατέρας στο σχολείο. Φτάσαμε
νωρίτερα, γιατί δεν μπορούσα ακόμα να κουνηθώ άνετα από το
προαύλιο στην αίθουσα. Μπήκα στο σχολείο και περίμενα στον χώρο
της πρωινής προσευχής. Άρχισα να ακούω τις φωνές των παιδιών.
Προσπαθούσα να δείχνω χαλαρή και να μην τραβάω την προσοχή.
Ξαφνικά, είδα τον Νίκο. Ένα μικρός φως άναψε μέσα μου, αλλά
εξαφανίστηκε με την ψυχρή ματιά του. Δεν ήρθε να μου μιλήσει, απλά
με κοίταξε με τον χειρότερο τρόπο. Με έκανε να νιώσω σαν να μην
χρειάζεται να υπάρχω και φρόντισε να μου δείξει ότι βρήκε άλλη
παρέα. Όλη την ημέρα μιλούσε σε όλους εκτός από εμένα. Πίστευε ότι
τον παράτησα, ήταν τόσο σκληρός μαζί μου που είχε τυφλωθεί από τον
εγωισμό του και δεν παρατήρησε καν ότι δεν στέκομαι στα πόδια μου.
Μέχρι τώρα πίστευα ότι αυτός με πρόδωσε, αλλά φοβάμαι ότι έγινε το
αντίθετο...
Δονούσα
155