κλαίγοντας και κάθε φορά υποσχόμουν στον εαυτό μου πως δε θα ξανακάνω κάτι παρόμοιο . Τελικά , κατέληγα να μειώνω και να υποβαθμίζω την Ελπίδα , όποτε μου δινόταν η ευκαιρία . Άρχιζα να πιστεύω πως χάνω τον πραγματικό μου εαυτό . Κρυβόμουν πίσω από μια ψεύτικη εικόνα , γιατί φοβόμουν . Φοβόμουν μη χάσω « τις φίλες μου ». Κάθε μέρα πήγαινα στο σχολείο έτοιμη να επαναστατήσω , δυστυχώς όμως δεν ήμουν αρκετά γενναία απέναντι στην ιδέα της μοναξιάς . Ώσπου μια μέρα μου δόθηκε η ευκαιρία να διαλύσω αυτή την ψεύτικη εικόνα . Ήταν τα γενέθλια της Ελπίδας εκείνη την ημέρα και όλη η τάξη είχε συνεννοηθεί να της κάνουμε αξέχαστα αυτά τα γενέθλια . Είχαμε κανονίσει από την προηγούμενη ένα πάρτι έκπληξη ! Ακούγεται ιδανικό αλλά δυστυχώς δεν ήταν . Μόλις μπήκε η Ελπίδα στην αίθουσα της ρίξαμε ένα κουβά με παγωμένο νερό και μετά την καλύψαμε με αλεύρι . Στη συνέχεια κόψαμε την τούρτα και της δώσαμε το δώρο της με ένα σημείωμα . « Αυτό είναι το δώρο σου , είναι τόσο άδειο όσο και η ζωή σου ». Τα μάτια της Ελπίδας είχαν βουρκώσει και το ίδιο είχαν κάνει και τα δικά μου . Φώναξα « είμαστε απαίσιοι άνθρωποι » και έφυγα τρέχοντας . Χρειάστηκε καιρός για να καταλάβω το λάθος μου και ακόμα περισσότερος για να το διορθώσω . Άρχισα να απομακρύνομαι από τα υπόλοιπα κορίτσια , ώσπου στο τέλος βρέθηκα δύο μήνες πίσω . Ήμουν η καινούρια . Πέρασαν αρκετές μέρες μέχρι που αποφάσισα να μιλήσω στην Ελπίδα , αυτό το κορίτσι που είχε περάσει πολλά και τώρα το είχα ανάγκη . Μια μέρα την πλησίασα διστακτικά . Φοβόμουν πως αν της μιλούσα , θα γύριζε και θα με χαστούκιζε τόσο δυνατά , όσο μου άξιζε . Αρχίσαμε να μιλάμε και συνειδητοποίησα πως όχι μόνο δεν με χτύπησε αλλά μου συμπεριφέρθηκε πολύ καλύτερα από όσο θα έπρεπε . Μέσα από την κουβέντα , κατάλαβα πως είχαμε πολλά κοινά και τελικά δεν ήταν τόσο απόμακρη όσο φαινόταν . Δυστυχώς όμως μας διέκοψε το κουδούνι , αλλά φρόντισα να συναντηθούμε και στο επόμενο διάλειμμα . Σιγάσιγά προσπάθησα να την προσεγγίσω . Καθόμασταν μαζί , την κάλεσα στο σπίτι μου και οφείλω να ομολογήσω πως πέρασα καταπληκτικά . Μαζί της αισθανόμουν πως μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου και να μην κρύβομαι πίσω από μια ψεύτικη εικόνα . Κάποτε ήμουν δημοφιλής , αλλά τώρα με την Ελπίδα ήμουν ευτυχισμένη . Ένα χρόνο αργότερα είχαμε γίνει αχώριστες . Κανένας δεν πίστευε πως θα άντεχα τόσο πολύ . Όλοι νόμιζαν πως ήμουν εξωγήινη . Όμως εγώ είχα καταλάβει πως είχα βρει την πραγματική φιλία , αυτή που προσπάθησα να βρω αλλά αρχικά απέτυχα . Τελικά αποδείχτηκε πως μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά , την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια .
151