Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου- 3ος διαγωνισμός Αιθέρια παράθυρα-3ο τεύχος | Page 15

υποστήριξη και ότι δεν έχει πολλές ελπίδες. Οι μέρες περνάνε και οι
ελπίδες για τον νεαρό χάνονται ολοένα και πιο πολύ. Οι γιατροί λένε
ότι δεν έχει καμία ελπίδα στο να ζήσει και ότι έχουν στο μυαλό τους
να κλείσουν την μηχανική υποστήριξη. Πέρασαν ακόμα λίγες μέρες
και η κυρία Μαρία είχε πάρει την απόφασή της για να κλείσουν τα
μηχανήματα. Έφτασε λοιπόν η μέρα που θα έλεγαν το τελευταίο αντίο
στον Κώστα. Η Κατερίνα ήθελε να είναι η τελευταία που θα τον
αποχαιρετήσει, οπότε και μπήκε πρώτα η Σοφία μετά η κυρία Μαρία
και τέλος η Κατερίνα. Μάλιστα είχε γράψει και ένα γράμμα για τον
αδελφό της οπότε άρχισε να του το διαβάζει παρόλο που δεν θα την
άκουγε. Του έλεγε το πόσο πολύ στεναχωριέται που θα φύγει και που
δεν θα τον είχαν πια κοντά τους. Επίσης του έλεγε ότι αγαπάει όταν
είδε με την άκρη του ματιού της ότι κάτι κουνήθηκε... Σταμάτησε να
διαβάζει και κοίταγε με πολύ προσοχή τον αδελφό της για να
καταλάβει καλύτερα. Όταν ξαφνικά παρατήρησε ότι ο Κώστας κούναγε
λίγο το χέρι του. Τότε η Κατερίνα έτρεξε έξω και φώναξε την μαμά της
και τον γιατρό για να δουν τι γίνεται. Ο γιατρός είπε ότι τα κατάφερε
και δεν θα έκλειναν τα μηχανήματα. Καθώς περνούσε ο καιρός ο
Κώστας έδειχνε να βελτιώνεται. Η κυρία Μαρία και τα κορίτσια δεν
πίστευαν πως θα γίνει καλά και ότι θα καταφέρουν να τον έχουν πάλι
κοντά τους. Τα χρόνια περνάνε και ο Κώστας τα καταφέρνει να είναι
όπως παλιά, μόνο που έχει κάποια πολύ μικρά προβλήματα στον
τρόπο που περπατάει. Η κυρία Μαρία και τα κορίτσια είναι πολύ
χαρούμενες που τώρα πια ο Κώστας είναι καλά και σκέφτονται ότι
τελικά δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα μας γιατί η ελπίδα πεθαίνει
πάντα τελευταία...
15