Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου- 3ος διαγωνισμός Αιθέρια παράθυρα-3ο τεύχος | Page 140

140
εξαντλούταν όλη μου η δύναμη και θα χανόμουν .” Άπλωσε το χέρι του για να ακουμπήσει το απαλό δικό της . Η Έλλα κοίταξε τα χέρια τους τα οποία ήταν ενωμένα πάνω στο κρεβάτι της . Ήταν κρύα , όμως δεν την ένοιαζε , γιατί ήταν τα δικά του χέρια . Μετά γύρισε πάλι το βλέμμα της για να συναντήσει το δικό του . “ Και γι ' αυτό είμαι εδώ τώρα , για να πω ένα μικρό ευχαριστώ για την ζωή που μου χάρισες , για το ότι μου έδειξες ότι ακόμη και στο απόλυτο σκοτάδι υπάρχει μια αχτίδα φωτός . Ξέρω ότι αυτή την στιγμή ο πόνος φαίνεται αφόρητος , κι εγώ πονάω που πρέπει να σε αφήσω πίσω , όμως δεν μπορώ να αλλάξω το παρελθόν . Έχω όμως την δυνατότητα να αλλάξω το μέλλον , τότε σηκώθηκε από το κρεβάτι της και γονάτισε μπροστά της , παίρνοντας και τα δύο της χέρια μέσα στα δικά του . Την κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια με το βλέμμα που μπορούσε να δει μέσα στην ψυχή της χωρίς καν να προσπαθήσει . “ Θέλω να μου υποσχεθείς κάτι . Κάτι πολύ σημαντικό . Μπορείς να το κάνεις αυτό ;” την ρώτησε και αυτή του έγνεψε θετικά . “ Θέλω να μην σταματήσεις ποτέ να θυμάσαι ότι είσαι άνθρωπος και παρόλο που δεν θα μπορείς να με δεις , θα είμαι πάντα δίπλα σου . Μην χάσεις ποτέ την χαρά της ζωής και μην αφήσεις ποτέ να σου πάρουν αυτό το φως που έχεις μέσα σου . Δεν θέλω να κλάψεις άλλο για εμένα , αλλά μην με ξεχάσεις ποτέ . Εγώ ποτέ δεν θα ξεχάσω πόσο σε αγαπώ και θέλω να κάνεις κι εσύ το ίδιο , εντάξει ;” η Έλλα δεν απαντούσε , ούτε τον κοιτούσε πλέον στα μάτια . Τα βλέφαρα της ήταν τώρα κλειστά και τα δάκρυα έρρεαν στο πρόσωπο της . Ο Πέτρος δεν άντεχε πλέον την ησυχία και ανησυχούσε που δεν απαντούσε . Ξεκίνησε πάλι να μιλάει με φωνή τρεμάμενη . “ Έλλα , σε παρακαλώ υποσχέσου μου ότι δεν θα τα παρατήσεις ποτέ . Πρέπει να είσαι δυνατή και δεν μπορείς να είσαι δυνατή στο σκοτάδι . Έχασα σε αυτή την μάχη και δεν θέλω να γίνεις κι εσύ θύμα του πολέμου που συμβαίνει μέσα σου . Για εμένα , σε παρακαλώ ...” Μέχρι το τέλος τα δάκρυα έπεφταν ελεύθερα και δημιουργούσαν βρεγμένα στίγματα στην μπλούζα του . “ Πέτρο , δεν μπορώ . Είναι πολύ δύσκολο ...” “ Το ότι είναι δύσκολο δεν σημαίνει ότι είναι και αδύνατο , θυμάσαι ; Εσύ μου το είπες αυτό ” Η Έλλα δεν απάντησε και ο Πέτρος δεν προσπάθησε να διακόψει την ησυχία . Έμειναν έτσι για λίγη ώρα , χωρίς να μιλούν . Δεν είχαν τι να πουν . Εκείνη την στιγμή δεν αντάλλασσαν λέξεις , αλλά συναισθήματα . Συναισθήματα που δεν μπορούν να ειπωθούν με λέξεις , παρά μόνο με την απόλυτη ησυχία .