χέρια του να με αγκαλιάζουν γεμάτα αγάπη . Τα μάτια του να με κοιτάζουν γεμάτα ενθουσιασμό και μια κρυμμένη λύπη να αχνοφαίνεται στο βάθος τους . Η χαρά που σχηματιζόταν ως ένα μεγάλο λαμπερό χαμόγελο στο πρόσωπό του την στιγμή που με περιεργαζόταν από πάνω μέχρι κάτω έπειτα από τόσα χρόνια προσμονής και κλεφτών ματιών από μακριά . Ήμουν το ίδιο αυτό κοριτσάκι που θυμάται να με έχει αγκαλιά στα τρίτα μου γενέθλια . Ήμουν πάντα το κοριτσάκι του …… Δάκρυα τρέχουν στα μάγουλα μου την στιγμή που βγαίνω από τις σκέψεις μου καθώς ακούω σαν από μέτρα μακριά να φωνάζουν το όνομά μου . « Άννα αγάπη μου είσαι καλά ;» ακούω την φωνή του μπαμπά μου . « Γιατί κοιτάς τόσο απορροφημένη την μαύρη οθόνη του κινητού σου ;» « Όλα καλά μπαμπά » του λέω « απλώς διάβαζα ένα άρθρο και απορροφήθηκα » Κοιτάω την οθόνη του κινητού . Η ώρα πήγε 12:36 .
103
Αλόννησος