117
αγαπούσε πολύ την μάγισσα , αυτή έβαζε την Σελβατζίνα να δουλεύει ολημερίς ! Πρώτα , όταν ο χρυσός καβαλάρης ανέβαινε στον ουρανό , αυτή έπρεπε να πλύνει τα ρούχα . Όταν ο χρυσός καβαλάρης και ο μαύρος καβαλάρης συναντιόνταν , αυτή έπρεπε να σκουπίζει το σπίτι , ενώ όταν ο μαύρος καβαλάρης κυβερνούσε τα ουράνια , μαζί με τους χίλιους και τρεις άρχοντες , αυτή έπρεπε να μαγειρεύει . Ο σύζυγος της μητέρας της ξαναπαντρεύτηκε , όμως , κι έκανε ένα γιο . Αυτός ο γιος είχε ξανθά μαλλιά και το πρόσωπό του ήταν ίδια η ημέρα , έλεγαν-ήταν τα πρωινά αηδόνια , το υφαντό της αράχνης με τις δροσοσταλίδες , το τριαντάφυλλο και τα ’ αγκάθια του τα ίδια … Αυτός όμως δεν χρειαζόταν να κάνει καμία δουλειά ! Του έπλεναν τα ρούχα , του μαγείρευαν τα φαγητά , και του σκούπιζαν όλο το ανάκτορο οι υπηρέτες ! Όμως είχε έρθει η ώρα να κάνει κι αυτός μια δουλειά . Βλέπετε , ο βασιλιάς είχε βρει το δέρμα του ελαφιού , και , για να τιμήσει την γυναίκα του , το έκανε μια εκθαμβωτική κάπα . Δεν είχε βρει όμως την κόρη του ! Έτσι διέταξε τον γιο του να πάει να βρει το παιδί του και του είπε : ‘‘ Αν ζει , θα είναι αναθρεμμένη από τη μάγισσα . Γι ’ αυτό μην πιστέψεις τι σου πει . Θα σε κοροϊδέψει με το όνομά της , Γι ’ αυτό βιάσου να την βρεις .’’ Ο πρίγκιπας πήρε την κάπα και τράβηξε προς το δάσος … Πέρασε τα γοργά ρυάκια , τους κάμπους με τις παπαρούνες και την λίμνη με τους κύκνους … Και είδε μια καλύβα φτιαγμένη από ξύλο λεύκας . Βλέπει την Σελβατζίνα να πλένει τα ρούχα μαζί με την μάγισσα και της λέει : ‘‘ Σελβατζίνα , βγες έξω από το δάσος !’’ Αναγνωρίζοντας το δέρμα που φόραγε ο πρίγκιπας , η μάγισσα λέει στην Σελβατζίνα : ‘‘ Σελβατζίνα , τρέξε ! Έρχεται κάποιος να μας κυνηγήσει !’’ Τότε και οι δυο μεταμορφώθηκαν σε ελάφια και έφυγαν μακριά . Ο πρίγκιπας , με τα τόξα του , προσπάθησε να στοχεύσει την Σελβατζίνα , αλλά απέτυχε , γιατί ήταν πολύ γρήγορη . Ήρθε πίσω στην καλύβα το μεσημέρι και είδε την Σελβατζίνα και την μάγισσα να καθαρίζουν . Πίσω απ ’ τους θάμνους , της φωνάζει : ‘‘ Σελβατζίνα , βγες έξω από το δάσος !’’ Η μάγισσα και η Σελβατζίνα τρέχουν πάλι και αυτός προσπαθεί να τραυματίσει την Σελβατζίνα , αλλά αστοχεί , γιατί αυτή ήταν πολύ γρήγορη για το βέλος του . Σκέφτηκε όμως-αντί να στοχεύσει την Σελβατζίνα , γιατί να μην στοχεύσει την μάγισσα ; Ήρθε βράδυ και η Σελβατζίνα με την μάγισσα μαγείρευαν . Ο πρίγκιπας φωνάζει : ‘‘ Σελβατζίνα , βγες έξω από το δάσος !’’ Τρέχουν αυτές , κι εκείνος στοχεύει το βέλος του στο πόδι της μάγισσας . Πέφτει το γέρικο ελάφι κάτω και η Σελβατζίνα έρχεται προς το μέρος της . Κοιτάει τον πρίγκιπα και του λέει : ‘‘ Ποιος νομίζεις ότι είσαι ; Εσύ , που ξεριζώνεις αθώες ψυχές από τα σώματά τους ; Νομίζεις πως είσαι η μοίρα , η θαρρείς πως είσαι θεός ; Εσύ κρατείς την κόκκινη κλωστή της