« Έπειτα έφτασα και στην τελευταία φωτογραφία που έχουμε βγάλει μαζί », σήκωσε το κεφάλι της και για πρώτη φορά κοίταξε μπροστά της . Ρα μάτια της είχαν αρχίσει να βουρκώνουν . Ν χαρούμενος και νοσταλγικός τόνος στη φωνή της που είχε όση ώρα διηγούταν τις προηγούμενες αναμνήσεις της , είχε χαθεί . Ξλέον η φωνή της ήταν σκληρή και έμοιαζε λες και δεν ερχόταν από την ίδια , αλλά από κάποιον τρίτο , καθώς ακουγόταν κενή από συναισθήματα . « ταν ήμασταν στο αποχαιρετιστήριο πάρτι που είχε διοργανώσει το λύκειο για εσάς που τελειώσατε , ο ένας δίπλα στον άλλον , και χαμογελούσαμε και είχες το χέρι σου πάνω στους ώμους μου . Ήταν πολύ ωραία μέρα . Κετά είπατε με την παρέα σου να βγείτε έξω να το γιορτάσετε .» « Ών θυμάμαι καλά η Καρία είχε κλείσει τα δεκαοκτώ νωρίτερα και είχε δίπλωμα και αμάξι νωρίτερα απ ‟ όλους σας , οπότε αποφασίσατε να πάτε με το αμάξι της στην παραλιακή . Κας έστειλες μήνυμα ότι όλα ήταν μια χαρά και μετά με πήρες τηλέφωνο όταν ερχόσασταν να μου το πεις για να το πω και στην μαμά και τον μπαμπά για να μην ανησυχούν . Βεν πρόλαβα να τους το πω .» Πήκωσε το κεφάλι της και για πρώτη φορά κοίταξε στ ‟ αλήθεια τον αδερφό της . Κπροστά της βρισκόταν το μνήμα ενός δεκαοχτάχρονου αγοριού με μια μεγάλη φωτογραφία στο μπροστινό μέρος . Έδειχνε ένα αγόρι με κατσαρά καφέ μαλλιά και καστανά μάτια να χαμογελάει δίπλα σε ένα κορίτσι με το ίδιο χρώμα μαλλιά , αλλά με γαλάζια μάτια , και να έχει το χέρι του γύρω από τους ώμους της . ταν είδε την φωτογραφία άρχισε να κλαίει όλο και πιο πολύ . « Αελάγαμε και μετά άκουσα το φρένο , το τρίξιμο των λάστιχων στην άσφαλτο , εσάς να φωνάζετε και τον ήχο που κάνει το γυαλί όταν σπάει σε μικροσκοπικά κομματάκια .» Ε φωνή της είχε αλλοιωθεί από τον πόνο που αισθανόταν . Ζυμόταν διάφορα συναισθήματα που την διακατείχαν εκείνη την στιγμή • το σοκ , την απόγνωση , την απόλυτη θλίψη και την οργή .« Θαι το χειρότερο δεν ήταν αυτό , το χειρότερο ήταν που σε άκουσα να φωνάζεις στην Καρία να στρίψει και αμέσως
71