Αιθέρια παράθυρα της ψυχής και του νου-2 | Page 66

να σταματήσω τον αγώνα . Ρόση πείνα-στέρηση-υπομονήαδυναμία-κλάμα … . Θατεβάζω το πιρούνι απαισιόδοξα . Σεύγω αφήνοντας τη μαμά γεμάτη τυφλές ελπίδες . Γλπίδες που άλλοτε μαραίνονται και άλλοτε φτάνουν στα πρόθυρα απελπισίας . Γτοιμάζομαι να μπω στο μπάνιο . Ρα εσώρουχα μου έχουν αποκτήσει ένα μεγάλο κενό μεταξύ επιδερμίδας και υφάσματος . χι αρκετά μεγάλο . Ξοτέ δεν θα είναι αρκετό . Ε μαμά μου εισβάλλει αιφνιδιαστικά στο μπάνιο . « Πυγνώ …» Ρο βλέμμα της καρφώνεται στο σώμα μου . Πυγκεκριμένα στα πόδια μου . Ρο σαγόνι της πέφτει ελαφρώς προς τα κάτω ενώ τα μάτια της διαστέλλονται . Κειδιώ . Ρα μάτια της κλείνουν σφιχτά , σαν να με απαρνιέται , σαν να αρνείται να με κοιτάξει . ΐηματίζει προς τα πίσω βροντοχτυπώντας τη πόρτα . Μαναφοράω την πλέον φαρδιά μου φόρμα . Βεν τολμώ να φορέσω τζιν . Ξονάω στην ιδέα , πως θα ζήσω τη στιγμή που θα σταματήσει να κρέμεται και θα κάθεται κανονικά στη μέση μου . Θλείνομαι στα κλεφτά στο δωμάτιό μου και ξαπλώνω ενοχικά στο κρεβάτι μου . Ρα πόδια μου δεν με κρατούν …. Βεν έφαγα τίποτα για πρωινό , παρά μόνο ανακάτεψα γάλα με νερό για να δει ο μπαμπάς πως προσπαθώ .. Θάπου άκουσα πως και το νερό κρύβει θερμίδες . Ιίγες μεν , αρκετές δε για τα πόδια μου να αποκτήσουν το φρικιαστικό μέγεθος που είχαν . Στάνω στην πύλη του σχολείου . Ξώς θα ανέβω μέχρι εκεί ; Πήμερα φυσάει πολύ . Ρόσο που σε μια στιγμή φύσηξε τόσο δυνατά που έπεσα κάτω . Ξρώτη ώρα έχουμε λογοτεχνία , το αγαπημένο μου . « Ώνοίξτε τα βιβλία σας στο κείμενο ΄ Ήθελα μόνο να χωρέσω ‟‟ σελίδα εκατόν εβδομήντα εφτά .» λέει η καθηγήτρια . « Γίναι ένα απόσπασμα από το εφηβικό μυθιστόρημα της Πτέλλας Θαδάγλη . Ξρόκειται για ένα κορίτσι που υποσιτίζεται αλλά εμείς θα δούμε την κατάσταση της μέσα από τα μάτια της μητέρας της .» « Βεν μου μιλούσες καθόλου . Ένιωθα να σε έχανα . Ριναζόμουν στον ύπνο μου κάθε πέντε λεπτά τρομαγμένη . Γρχόμουν στο δωμάτιό σου να δω αν ανέπνεες όπως όταν ήσουν μωρό ημερών , από το μαιευτήριο . Κια μέρα καθώς επιστρέφαμε από το γιατρό σε ρώτησα αν ήθελες να πεθάνεις-έτσι σου είπα μέσα στην ανημποριά μου-
66