ακούγεται από πίσω μου . Ρο σώμα μου μουδιάζει . Ε παρουσία του , η πιο επιβλαβής επιρροή μου . « Ών θέλεις να ξέρεις η Ιυδία μπορεί να γίνει πολύ καλή παρέα », η κολλητή μου με βγάζει από τη δύσκολη θέση . Ζέλω να την χειροκροτήσω . « Κη μου πεις ! Κε ποιον τρόπο γίνεται καλή παρέα ; Άσε με να μαντέψω . Ώπαγγέλλοντας ποιήματα Γλύτη ! Ρο πέτυχα ;» « Ρο ότι μου αρέσει η λογοτεχνία δεν σημαίνει πως δεν είμαι άνθρωπος , για να με αντιμετωπίζεις σαν εξωγήινο ! Ώπλώς φροντίζω για το μέλλον μου » του δηλώνω . « Θαι πώς θέλεις να σε αντιμετωπίζω , Ιυδιάκι ; Παν κανονικό κορίτσι ;» με ρωτάει αυτάρεσκα . « Ών κανονικό κορίτσι αποκαλείς και τα υπόλοιπα που συναναστρέφεσαι , τότε προτιμώ να με αποκλείσεις από το ανθρώπινο είδος .» του ανακοινώνω αποφασιστικά . « Ξες μου ότι πίνεις κιόλας ;» λέει με εμφανή δόση ειρωνείας . Αελάει , γελάει κοροϊδευτικά εις βάρος μου . Λιώθω ένα κύμα οργής να λυσσομανάει ξεσηκώνοντας ολόκληρη τρικυμία κι έπειτα να σκάει στα βράχια παρασέρνοντας μαζί του κάθε είδους υπομονή που έκανα ως τώρα . « Ρι έγινε Ιυδία ; Σοβάσαι μην πιεις και κάνεις πράγματα που δεν θες ;» συνεχίζει ... Ξαίρνω το σφηνάκι και θαρραλέα το πίνω μονορούφι . Ώχ ! Θαίει . Θαταραμένε Νρέστη . Αιατί το έκανα αυτό ; Αιατί υπέκυψα ; « Ξω , πω ! Ιυδία είσαι η προσωποποίηση της αλητείας » με ειρωνεύεται για ακόμη μια φορά και απομακρύνεται . Ξιάνει την κουβέντα με μια όμορφη κοπέλα . Γκείνη του γελάει με νάζι . Θρέμεται από τα χείλη του . Ένα μαύρο φόρεμα τραγουδάει στο λυγερό κορμί της νότες θηλυκότητας , αναδεικνύοντας τα λεπτεπίλεπτα γραμμωμένα πόδια της . Ρα χείλη της πασαλειμμένα με κόκκινο κραγιόν , ανοιγοκλείνουν με τέχνη καθώς συζητούν . Ρα σώματά τους τόσο κοντά . Μεροκαταπίνω . Αιατί ; Αιατί να μην μπορώ να γίνω κι εγώ έτσι ; Ιεπτή ; Ταριτωμένη ; Ώυτά τα πέντε κιλά με παραμορφώνουν και με κάνουν αποκρουστική ! Κε έχω βαρεθεί ……. « Κια μπουκιά ακόμη Ιυδία , για εμένα τη μανούλα σου » η μητέρα μου με παρακαλάει να καταπιώ μια ακόμη μπουκιά συσσωρευμένων θερμίδων . Ώρνούμαι μήνες τώρα . Βεν μπορώ
65